সেহি সময়ত যৱনৰ মহাৰাজা৷

লগে লৈয়া সাজি ম্লেচ্ছ তিনি কোটি প্ৰজা৷

নামে কালযৱন ৰণত অনিৰ্ব্বাৰ৷

নাৰদে পঠাইলা মাধৱক দিলে ধাৰ৷৷১৩৩৩৷৷

তিনিকোটি ম্লেচ্ছে বেঢ়িলেক মথুৰাক৷

দেখি সচকিত ভৈলা যত যদুজাক৷৷

দেখি বলো সমে আলোচন্ত দামোদৰ৷

মিলিল প্ৰমাদ দাদা যাদৱ বংশৰ৷৷১৩৩৪৷৷

বেঢ়িল আমাক দেখা যৱন দুৰ্ব্বাৰ৷

কিবা আজি কালি জৰাসন্ধে দেয় ধাৰ৷৷

যৱনক যুজন্তে মাগধ যেৱে আসে৷

নেয় চোসে বাসে যোনো বংশক বিনাশে৷৷১৩৩৫৷৷

হেন জানি সাজিবোহো দুৰ্গ দ্বাৰকাক৷

মনুষ্যে নপাৰে যেন তাক লঙ্ঘিবাক৷৷

এহি বুলি সাগৰ মধ্যত দামোদৰ৷

বাহ্ৰ প্ৰহৰৰ পথ নিৰ্ম্মিলা নগৰ৷৷১৩৩৬৷৷

বিশ্বকৰ্ম্মে শিল্প কৰ্ম্ম জানে যতমানে৷

দ্বাৰকাত সৱাকো দেখিয় বিদ্যমানে৷৷

বিবিধ উদ্যান কল্পতৰু উপবন৷

দিব্য সৰোবৰ দীঘি দেখি বিতোপন৷৷১৩৩৭৷৷

আকাশ লঙ্ঘিয়া আছে গড়ৰ দুৱাৰ৷

স্ফটিক কপাট তাৰ পাশত সোণাৰ৷৷

সুৱৰ্ণ ৰজত জ্বলে গৃহৰ আৰম্ভ৷

স্ফটিক আটাল মকৰত দিল স্তম্ভ৷৷১৩৩৮৷৷

সুৱৰ্ণৰ ঘটচয় উপৰে প্ৰকাশে৷

বিচিত্ৰ পতাকাচয় বতাসে উলাসে৷৷

সুধৰ্ম্মা সভাক পঠাই দিলা পুৰন্দৰ৷

যাত আৰোহিলে হোৱে অজৰ অমৰ৷৷১৩৩৯৷৷

বৰুণে পঠাইলা হয়চয় শুক্ল বৰ্ণ৷

মনোজয় বেগ সৱে শ্যাম এক কৰ্ণ৷৷

কুবেৰে পঠাইলা অষ্ট নিধিৰ ভণ্ডাৰ৷

কি কহিবো মহিমা কৃষ্ণৰ দ্বাৰকাৰ৷৷১৩৪০৷৷

দশদিগপালৰ বিভৱ আছে যত৷

সিবেলা সমস্তে আনি অৰ্পিলা কৃষ্ণত৷৷

সেহি দ্বাৰকাক লাগি কৃষ্ণে অবিকলে৷

মথুৰাৰ প্ৰজাক আনিলা যোগবলে৷৷১৩১৪৷৷

মথুৰাক আসি ৰামে সমে আলোচিলা৷

সুগন্ধ পুষ্পৰ মালা গলত পিন্ধিলা৷৷

শুদা হাতে নগৰ দ্বাৰৰ ভৈলা বাজ৷

যৱনক দেখাই চলি যান্ত যদুৰাজ৷৷১৩৪২৷৷

মাধৱৰ জন্মকৰ্ম্ম শুনা সৱ নৰে৷

কলিযুগে নাহি গতি কীৰ্ত্তনত পৰে৷৷

দুৰ্ল্লভ মনুষ্য জন্ম নকৰিয়ো বৃথা৷

কৰা হৰি কীৰ্ত্তন এৰিয়া গ্ৰাম্য কথা৷৷১২৪৩৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে শঙ্কৰে সম্প্ৰতি৷

ইহ পৰলোকে হৰি চৰণেসে গতি৷৷

গৈলা প্ৰাণ প্ৰায় জানা যেন আছা মৰি৷

আন চিন্তা এৰি ডাকি বোলা হৰি হৰি৷৷১৩৪৪৷৷