পাছে গোৱিন্দক দেখি দৈত্যেন্দ্ৰৰ

আনন্দে চিত্ত নধৰে ৷

উপজিল ভাৱ শিহৰিল গাৱ

নেত্ৰৰ লোতক ঝৰে  ৷৷

দুই হাতে কৃষ্ণৰ চৰণ ধৰিয়া

তাতে মাথা থাপি থৈলা ৷

গদগদ বাণী মুখৰ নোহ্লায়

স্তুতি কৰিবাক লৈলা ৷৷১৬২৬৷৷

প্ৰণামো অনন্ত মহন্ত বিধাতা

প্ৰণামো কৃষ্ণ চৰণে ৷

সাংখ্য যোগ যিটো কৰিলা বিস্তাৰ

ব্ৰহ্মৰূপী নাৰায়ণে ৷৷

তযু দৰশন যদ্যপি দুৰ্ল্লভ

নুবুজি তোমাৰ লীলা ৷

আমি তামসিক অসুৰ জাতিৰ

গৃহতে আসি মিলিলা ৷৷১৬২৭৷৷

ৰাক্ষস দানৱ দৈত্য ভূতচয়

পিশাচ প্ৰমথপতি ৷

তোমাক বিৰোধ কৰি অপ্ৰয়াসে

পাইলেক পৰম গতি ৷৷

দ্বেষত ভয়ত যিটো সিদ্ধি পাইলে

তামসিক দৈত্যজাক ৷

সাত্ত্বিক গুণত থাকিয়া সততে

দেৱে নপাৱন্ত তাক ৷৷১৬২৮৷৷

আমাৰ পৰোক্ষ বান্ধৱ তুমিসি

মাধৱ জানিলো আমি ৷

হেন জানি মোত হুয়োক সন্তোষ

তিনিয়ো লোকৰ স্বামী ৷৷

গৃহ অন্ধকূপে পৰি আছো নাথ

কিমতে আক এৰাওঁ ৷

ফল মূল ভুঞ্জি তোমাৰ চৰণ

চিন্তিয়া যেন বেড়াওঁ ৷৷১৬২৯৷৷

তযু নাম মোৰ মুখে নছাড়োক

নেৰোক চিত্তে চৰণ ৷

হেন মনোৰথ সাধিয়ো মাধৱ

তোমাত লৈলো শৰণ ৷৷

ঐশ্বৰ্য্য জঞ্জাল নলাগে আমাক

ছিণ্ডা মোৰ মোহ পাশ ৷

কৰা প্ৰভু দায়া জন্মে জন্মে হৈবো

তোমাৰ দাসৰো দাস ৷৷১৬৩০৷৷

আজ্ঞা কৰিয়োক জীৱৰ ঈশ্বৰ

সম্প্ৰতি কি কৰো আমি ৷

হেন শুনি হাসি বলিক মাতিলা

তিনিয়ো লোকৰ স্বামী ৷৷

মৰীচিৰ ছয় আছিল তনয়

প্ৰথম মনুৰ দিনে ৷

ভৈল সৱে দেৱ তাসম্বাৰ আগে

নাম শুনা ভিনে ভিনে ৷৷১৬৩১৷৷

স্মৰ পৰিস্বঙ্গ উগদীথ পতঙ্গ

ক্ষুদ্ৰভ্ৰুক আৰো ঘৃণি ৷

এহি ছয়জন পৰম পৱিত্ৰ

আছে কাম ক্রোধ জিনি ৷৷

যৈসানি ব্ৰহ্মায়ে নিজ দুহিতাক

ক্রীড়া কৰিবাক চান্ত ৷

দেখি ছয়োজনে ব্ৰহ্মাক নিন্দিয়া

উপহাস্য কৰিলন্ত ৷৷১৬৩২৷৷

অসুৰ-যোনিক যাহা বুলি ব্ৰহ্মা

শাপ দিলা কোপ মনে ৷

হিৰণ্যকশিপু দৈত্যৰ ত নয়

ভৈলা আসি ছয়োজনে৷৷

পাছে দৈৱকীৰ গৰ্ভতে ছয়োক

উপজায়া যোগমায়া ৷

ধৰি কংসৰায় সৱাকো বধিলা

অকৰ্ম একো নচায়া ৷৷১৬৩৩৷৷

সম্প্ৰতি তোমাৰ কাছতে আছন্ত

ছয়ো মোৰ জ্যেষ্ঠ ভাই ৷

তাসম্বাক লাগি সদায় ক্রন্দন

কৰন্ত দৈৱকী আই ৷৷

সৱাহাঙ্কো আজি দ্বাৰকাক নিবো

গুচাইবো মাৱৰ শোক ৷

মোহোৰ প্ৰসাদে শাপ এড়াই আজি

ছয়ো যাইবে স্বৰ্গলোক ৷৷১৬৩৪৷৷

এহিসে কাৰণে তোমাৰ পাশক

আসি আছো দৈত্যপতি ৷

শুনি বলি উঠি ছয়োক আগতে

যোগাইলা কৰি ভকতি ৷৷

কৃষ্ণৰ চৰণ দুহাতে ধৰিয়া

শিৰত অৰ্চ্চিলা তুলি ৷

আজিসে সমস্ত পাপ দূৰ ভৈল

জন্ম সাম্ফলিলো বুলি ৷৷১৬৩৫৷৷

শুনা সৰ্ব্বজন এৰি আন মন

স্থিৰ কৰি এক মতি ৷

কৃষ্ণ নাম বিনা ইটো কলিযুগে

নাহি নাহি আন গতি ৷৷

জানিয়া কৃষ্ণৰ চৰণে শৰণ

পশিয়ো সুদৃঢ় মতি ৷

বোলা ৰাম ৰাম ছাড়ি আন কাম

লভিবা পৰম গতি ৷৷১৬৩৬৷৷