পাছে বলিৰায়ক আশ্বাস কৰি ৷

সৱাহাঙ্কে লৈয়া উঠিলা হৰি ৷৷

দ্বাৰকাপুৰ পাইলা মহাভাগে ৷

ছয়ো ভাইক দিলা মাতৃৰ আগে ৷৷১৬৩৭৷৷

ছয়ো ছৱালক দৈৱকী দেখি ৷

পৰম আনন্দে চান্ত নিৰেখি ৷৷

নিশ্চয়ে সৱে মোৰ পুত্ৰ বুলি ৷

লৈলন্ত সৱাকো কোলাত তুলি ৷৷১৬৩৮৷৷

পুত্ৰৰ স্নেহে স্ৰৱে দুয়ো স্তন ৷

কৰন্ত পুত্ৰৰ মুখে চুম্বন ৷৷

উৎসুকে পুত্ৰক পিয়ান্ত ক্ষীৰ৷

ঘ্ৰাণন্ত ঘনে ঘনে পুত্ৰশিৰ ৷৷১৬৩৯৷৷

আনন্দে দৈৱকী যেন নাচন্ত ৷

ইগুটি থৈয়া আৰ গুটি লন্ত ৷৷

বিষ্ণুৰ মায়ায়ে মোহিত চিত্ত ৷

দৈৱকী ভৈলা আতি আনন্দিত ৷৷১৬৪০৷৷

একে দৈৱকীৰ স্তন বিশেষ ৷

কৃষ্ণৰ আৰো পীত অৱশেষ ৷৷

সন্তোষে তাক পিলা ছয়োজনে ৷

কৃষ্ণৰ আৰ অঙ্গ পৰশনে ৷৷১৬৪১৷৷

ঘোৰ ব্ৰহ্মশাপ তাহাক তৰি ৷

আমি দেৱ হেন তাহাক স্মৰি ৷৷

পিতৃক মাতৃক কৰি বন্দন ৷

পৰি প্ৰণামিলা কৃষ্ণ চৰণ ৷৷১৬৪২৷৷

বলোৰ চৰণে কৰিয়া সেৱ ৷

স্বৰ্গক পাছে যান্ত ছয়োদেৱ ৷৷

চাহি আছে লোক নিজম পৰি৷

ছয়োজনে যায় বিমানে চড়ি ৷৷১৬৪৩৷৷

দেখিয়া দৈৱকী ভৈলা বিস্ময় ৷

আসিল মোৰ মৰা পুত্ৰচয় ৷৷

স্বৰ্গকো গৈলা মোৰ স্তন খায়া ৷

জানিলো সকলো বিষ্ণুৰ মায়া ৷৷১৬৪৪৷৷

বোলন্ত শুকে শুনা পৰীক্ষিত ৷

কৃষ্ণৰ অদ্ভুত লীলা চৰিত ৷৷

অনন্ত বীৰ্য্যৰ যত মহিমা ৷

 কোনে কহি পাৱে তাহাৰ সীমা ৷৷১৬৪৫৷৷

পৰম মঙ্গল হৰি চৰিত ৷

জগতৰে ইটো হৰে দূষিত ৷৷

যিবা জনে আক শুনে শুনাৱে ৷

কৃষ্ণৰ প্ৰসাদে মোক্ষক পাৱে ৷৷১৬৪৬৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে শঙ্কৰে ভণে ৷

কৰিয়ো কীৰ্ত্তন সমস্ত জনে ৷৷

কলি যুগে ইটো মহা উপায় ৷

হৰিনাম লৈলে মুকুতি পায় ৷৷১৬৪৭৷৷

বেদান্তৰো তত্ত্ব শুকৰ বাণী ৷

জানি হেলা এৰা সমস্ত প্ৰাণী ৷৷

যেৱে সুখে যাইবে বৈকুণ্ঠপুৰী ৷

সদায় ডাকিয়া ঘুষিয়ো হৰি ৷৷১৬৪৮৷৷