জগত সংহৰি শুতি আছা নাৰায়ণ ৷

প্ৰথম নিশ্বাসে বাজ ভৈলা বেদগণ ৷৷

জগাইলা বিষ্ণুক স্তুতি কৰি ভক্তিভাৱে ৷

যেন নট ভাটে চক্রৱৰ্ত্তীক জগাৱে ৷৷১৬৪৯৷৷

জয় জয় হৌক হৰি আনন্দ প্ৰকাশ ৷

সমস্ত জীৱৰ কৰা মায়াক বিনাশ ৷৷

তুমিসি সৱাকে দিয়া চৈতন্য শকতি ৷

আমি বেদগণ আত প্ৰমাণ সম্প্ৰতি ৷৷১৬৫০৷৷

দশ দিগপাল সমে জগত সমস্ত ৷

তোমাতেসে উপজে তোমাতে যায় অস্ত ৷৷

আতেসে সমস্তে ব্ৰহ্ম মন্ত্ৰগণে ৰড়ে ৷

যেন যৈতে ভৰি দিলে পৃথিৱীতে পৰে ৷৷১৬৫১৷৷

তুমিসি পৰম তত্ত্ব জানি জ্ঞানীগণে ৷

ছাড়ে পাপ তযু গুণ শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তনে ৷৷

আনন্দে ব্ৰহ্মক যিটোজনে ভজে স্বামী ৷

তাহাৰ মহিমা আৰ কি কহিবো আমি ৷৷১৬৫২৷৷

মনুষ্য শৰীৰ পায়া যিটো নৰগণ ৷

নকৰে তোমাৰ যদি শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন ৷৷

বিফলে জনম গৈল ভৈল সৰ্ব্বনাশ ৷

জীৱন্ততে মৰা সিটো ভাঠিৰ নিশ্বাস ৷৷১৬৫৩৷৷

শৰীৰৰ ছয়চক্র চিন্তে যিটোজন ৷

তাহাৰ গুচোৱা মৃত্যুভয় নাৰায়ণ ৷৷

হৃদিগত কৰি হৰি সম্প্ৰতি তোমাক ৷

কৰোহো উপাসা আমি সৱে বেদজাক ৷৷১৬৫৪৷৷

আপুনি স্ৰজিলা চৰাচৰ দেহা যত ৷

সমস্ত ঐশ্বৰ্য্য ভাৱে আছা সমস্তত ৷৷

জীৱ অংশে তুমি প্ৰৱেশিলা গাৱে গাৱে ৷

আৱে আমি তোমাক ভজোহো সৰ্ব্বভাৱে ৷৷১৬৫৫৷৷

তোমাৰেসে অংশ আমি যত জীৱজাক ৷

তোমাৰ মায়ায়ে প্ৰভু বান্ধিলা আমাক ৷৷

দিয়ো উপদেশ ভজো তোমাৰ চৰণে ৷

মায়াৰ বন্ধন ছিণ্ডো শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তনে ৷৷১৬৫৬৷৷

জ্ঞান অভ্যাসকো কেহো নেদেখি বিশেষ ৷

শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তনে তৰে সংসাৰৰ ক্লেশ ৷৷

তোমাৰ ভক্তৰ সঙ্গ পায়া অনুপম ৷

ধৰ্ম্ম অৰ্থ কাম মোক্ষ কৰে তৃণ সম ৷৷১৬৫৭৷৷

তুমিসি পৰম প্ৰিয় আত্মা নাৰায়ণ ৷

তযু পদ পঙ্কজে মজোক মোৰ মন ৷৷

ভাৰতে মনুষ্য জন্ম নুহিকে সেন্থৰে ৷

তোমাক নভজি আত্মঘাত কৰি মৰে ৷৷১৬৫৮৷৷

প্ৰেমভাৱে সুদুৰ্ল্লভ তোমাক স্মৰণ ৷

যেন তেন মতে কৰো শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন ৷৷

সদায়ে থাকোক মোৰ মন তযু পাৱে ৷

বোলা হৰি হৰি আৱে প্ৰাণ থাকে যাৱে ৷৷১৬৫৯৷৷