বুদ্ধি অহঙ্কাৰে আৱৰিলে আতি

মহামূঢ় ভৈলো স্বামী ৷

তোমাৰ অখণ্ড আনন্দ ৰূপক

কিমতে জানিবো আমি ৷৷

দীন দয়াশীল দিয়ো উপদেশ

তোমাৰ চৰণে ধৰো ৷

শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন স্মৰণ ভক্তিক

সদায় যিমতে কৰো ৷৷১৬৬০৷৷

মিছা তৰ্কবাদে ভৈলো অন্ধকাৰ

তাতে ভ্ৰমো মন্দমতি ৷

তযু জ্ঞানপন্থ খুজিয়া নপাওঁ

কৰা হৰি মোৰ গতি ৷৷

তযু গুণ নাম মুখে নছাড়োক

কৰা কৃপা চক্রপাণি ৷

মাধৱ বামন গোৱিন্দ বোলন্তে

মুকুত হৈবো কৈসানি৷৷

তুমি সত্য ব্ৰহ্ম তোমাত প্ৰকাশে

জগত ইটো অসন্ত ৷

জগততে সদা তুমিও প্ৰকাশা

অন্তৰ্য্যামী ভগৱন্ত ৷৷

এতেকেসে জ্ঞানী গণে অৱশেষি

জগতকে বোলে হৰি ৷

আৱে জগজীৱ তোমাৰ চৰণ

ভজো হৃদয়ত ধৰি ৷৷১৬৬২৷৷

যত তপ আছে সমস্তে কৰোক

পৰোক পৰ্ব্বতে উঠি ৷

সমস্তে তীৰ্থক স্নানিয়া ফুৰোক

বেদক পঢ়োক তুষ্টি ৷৷

যত যজ্ঞ আছে সমস্তে যজোক

কৰোক যোগ অভ্যাস ৷

হৰিৰ কীৰ্ত্তন নকৰি তথাপি

নেৰায় মৃত্যুৰ ত্ৰাস ৷৷১৬৬৩৷৷

নাহি দেহেন্দ্ৰিয় সমস্ত কৰ্ত্তাৰ

শক্তিক ধৰা একলে ৷

তুমিসি সৰ্ব্বজ্ঞ তুমি সৰ্ব্বকৰ্ত্তা

তোমাক সেৱে সকলে ৷৷

যেন চক্রৱৰ্ত্তী ৰাজাক যোগাৱে

সামৰাজে কৰ-ভাৰ ৷

ব্ৰহ্মা আদি কৰি দেৱৰ ঈশ্বৰ

তযু পাৱে নমস্কাৰ ৷৷১৬৬৪৷৷

তোমাৰেসে মায়া কৰ্ম্মে বন্দী হুয়া

সংসাৰে উপজো মৰো ৷

দুঃখ সাগৰত ত্ৰাণ কৰা হৰি

তোমাৰ চৰণে ধৰো ৷৷

তুমি অন্তৰ্য্যামী সমস্ত লোকৰ

তুমি মহেশ্বৰ দেৱ ৷

তুমিসি সৰ্ব্বজ্ঞ নৃসিংহ তোমাক

মনে কৰো আমি সেৱ ৷৷১৬৬৫৷৷

সংসাৰ চক্রৰ কৰৱতে ছিণ্ডে

নেৰে মহামোহ ভয় ৷

তোমাৰ চৰণে পশিলো শৰণে

ৰক্ষা কৰা কৃপাময় ৷৷

তুমি মহাগুৰু তোমাৰ চৰণে

মনে যদি লৱে বাস ৷

তোমাৰ কৃপায়ে সৱে সিদ্ধি হৈবে

নলাগে জ্ঞান অভ্যাস ৷৷১৬৬৬৷৷

তুমি আত্মা হেন জানিয়া তোমাক

চিত্তে ভজে যিটোজন ৷

তুচ্ছ পুত্ৰ-দাৰা বিষয় ভোগক

নাহি তাৰ প্ৰয়োজন ৷৷

তোমাৰ নামক মুখে ফুৰে গাই

হিয়ে তযু ৰূপ ধৰি ৷

শুনে মানে ধ্বনি পলায় পাতক

ডাকি বোলা হৰি হৰি ৷৷১৬৬৭৷৷