শুক নিগদতি ৰাজা শুনা নৃপবৰ৷

মিলিল অদ্ভুত যুদ্ধ গ্ৰাহ গজেন্দ্ৰৰ৷৷

আকাশত দেৱগণে দেখন্ত বিস্ময়৷

গ্ৰাহ গজেন্দ্ৰৰ কাৰো নাহি ভঙ্গ জয়৷৷৪৯৭৷৷

কতো কালে গজেন্দ্ৰৰ বল ভৈল হানি৷

গ্ৰাহৰ বাঢ়িল বল পিয়া স্বাদ পানী৷৷

শ্ৰান্ত ভৈল গজৰাজ যুঁজিতে নপাৰে৷

চিহঁৰে হস্তিনীসৱে বেঢ়ি চাৰি পাৰে৷৷৪৯৮৷৷

আনো সৱ দন্তাল স্বামীৰ ঘোৰ দুঃখে৷

ৰাখিতে নপাৰি কাৰো বাক্য নাসে মুখে৷৷

দেখিলা গজেন্দ্ৰে আপুনাৰ মৃত্যু ভয়৷

ৰাখন্তা নাহিকে আৰ পুত্ৰ ভাৰ্য্যাচায়৷৷৪৯৯৷৷

সঙ্কট বেলাত তাৰ সদবুদ্ধি ভৈল৷

কি ভৈল কি ভৈল বুলি গুণিবাক লৈল৷৷

আমি হেন গজেন্দ্ৰ জগতে যাক কহে৷

মহাগৰ্ব্বে ভ্ৰমন্তে পাইলেক জলগ্ৰাহে৷৷৫০০৷৷

সহস্ৰ বৎসৰ যিটো যুজো অপ্ৰয়াসে৷

জানিলোহো বন্দী ভৈলো বিধাতাৰ পাশে৷৷

আমাক ৰাখিবে আৱে কমন বান্ধৱ৷

অন্তকালে গতি মোৰ কেৱলে মাধৱ৷৷৫০১৷৷

মহাবলৱন্ত কাল ভুজঙ্গক ভয়ে৷

যাক সেৱা কৰন্ত সদায় যোগীচয়ে৷৷

পলায় জগতৰে মৃত্যু যি প্ৰভুক ডৰে৷

যাক ভয়ে চন্দ্ৰ-সূৰ্য্য পৱন সঞ্চৰে৷৷৫০২৷৷

হেন জগন্নাথ অনাথৰ ইষ্টদেৱ৷

হৰি বিনে আৱৰ তাৰন্তা নাহি কেৱ৷৷

এহি বুলি মৰণত নভৈল বিকল৷

শুণ্ডে মেহ্ৰাই ধৰিলন্ত সুৱৰ্ণ কমল৷৷৫০৩৷৷

পৰম আনন্দে মাধৱত দিয়া চিত্ত৷

গজেন্দ্ৰে কৰিলা স্তুতি আতি বিপৰীত৷৷

যাক শুনি তৰে সুখে ঘোৰ নৰকক৷

অন্তকালে পাই হেন মাধৱ বন্ধুক৷৷৫০৪৷৷

শুণ্ডে মেহ্ৰাই পদ্মগোট উপৰক তুলি৷

গজেন্দ্ৰে শৰণ লৈলা ত্ৰাহি হৰি বুলি৷৷

শুনি শীঘ্ৰে চড়ি হৰি গৰুড়ৰ স্কন্ধে৷

ভকতক ৰাখিবাক আসিলা প্ৰবন্ধে৷৷৫০৫৷৷

গৰুড়ৰ নামি হৰি পৰম বিক্রমে৷

শুণ্ডে ধৰি তৰক তুলিলা গ্ৰাহে সমে৷৷

চক্র ধৰি তেখনে ছিৰিলা গ্ৰাহ মুখ৷

হৰিৰ প্ৰসাদে গজেন্দ্ৰৰ গৈল দুখ৷৷৫০৬৷৷

হস্তী গুচি তৈতে চতুৰ্ভুজ ৰূপ ভৈলা৷

গলে বনমালা হাতে চাৰি অস্ত্ৰ লৈলা৷

কৰিল প্ৰণাম পাছে দণ্ডৱতে পৰি৷

পাৰিষদ হুয়া বৈকুণ্ঠক গৈলা লড়ি৷৷৫০৭৷৷

কৃষ্ণ পৰশনে গ্ৰাহো শাপক নিস্তৰি৷

দিব্য ৰূপ ধৰিয়া স্বৰ্গক গৈলা লড়ি৷৷

শুনা কৃষ্ণ কথা জন্ম নকৰিয়ো বৃথা৷

হৰিৰ চৰিত্ৰ আত নাহিকে অন্যথা৷৷৫০৮৷৷

দুৰ্ল্লভ মনুষ্য জন্ম পাইলা কত ভাগে৷

সত্বৰে সংসাৰ সিন্ধু তৰিবাক লাগে৷৷

যত সুত ধন জন সৱে বিষ্ণুমায়া৷

আকাশত প্ৰকাশে মেঘৰ যেন ছায়া৷৫০৯৷৷

বিজুলী চমক যেন জীৱন অথিৰ ৷

পদ্মৰ পত্ৰৰ যেন জল নুহি থিৰ ৷৷

কৃষ্ণ-কথা শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তনে ভৱ তৰি৷৷

হেন জানি সদায়ে ঘুষিয়ো হৰি হৰি ৷৷৫১০৷৷