শুক নিগদতি শুনা কুৰুপতি

কৃষ্ণৰ আৰো চৰিত্ৰ ৷

আছিল দৰিদ্ৰ বিপ্ৰ দামোদৰ

বৈষ্ণৱ আতি পৱিত্ৰ ৷৷

কৃষ্ণেয়েৰে তান মহা মিত্ৰৱতি

পঢ়ন্তে গুৰুগৃহত ৷

খাইবে খুণ্টিবাক একোৱে নাহিকে

বস্ত্ৰহীন শৰীৰত ৷৷১৫৭৯৷৷

আতি পতিব্ৰতা তাহান ব্ৰাহ্মণী

দুঃখে দণ্ডে যুগ যায় ৷

কাম্পন্তে আসিয়া স্বামীক বুলিলা

মুখৰ মাত নোহ্লায় ৷৷

শুনিয়োক স্বামী মন্দভাগী আমি

সহিবো কত নিকাৰ ৷

দ্বাৰকাত আছে প্ৰভু নাৰায়ণ

পৰম মিত্ৰ তোমাৰ ৷৷১৫৮০৷৷

দীন দায়াকৰ জগত ঈশ্বৰ

সাক্ষাতে লক্ষ্মীৰ পতি ৷

তোমাৰ নিকাৰ দেখিয়া দিবন্ত

অনেক ধন সম্পত্তি ৷৷

তাহান চৰণ চিন্তে যিটোজন

আপুনাকো দেন্ত তাক ৷

নকৰা বিমন পাইবা বহুধন

নবাধিবা মোৰ বাক ৷৷১৫৮১৷৷

ভাৰ্য্যাৰ বচন শুনিয়া ব্ৰাহ্মণে

দৃঢ় কৰিলন্ত মতি ৷

কৃষ্ণ দৰশনে মোৰ মহালাভ

যাইবো দ্বাৰকাক প্ৰতি ৷৷

ভাৰ্য্যাক বোলন্ত যি পাৰা সন্দেশ

আনি দিয়া ঝাটে উঠি ৷

শুনিয়া ব্ৰাহ্মণী মাগি আনিলন্ত

চাউল চিৰা চাৰিমুঠি ৷৷১৫৮২৷৷

কানিৰ টুপলি বান্ধি আনি দিলা

ব্ৰাহ্মণে কাষতে লৈলা ৷

কৃষ্ণৰ চৰণ দেখিবাক মনে

দ্বাৰকাক লাগি গৈলা ৷৷

কৃষ্ণক দেখিবে কত বেলি পাওঁ

মনে গুণি দ্বিজবৰ ৷

সেনাৰ বাজুক ছড়াই তিনিদ্বাৰ

পাইলা গৈয়া অভ্যন্তৰ ৷৷১৫৮৩৷৷

ষোড়শ হাজাৰ আৱাস প্ৰকাশে

বৈকুণ্ঠপুৰ সমান ৷

যদুগণ যাত পশিবে নপাৰে

কৃষ্ণৰ ৰহস্য স্থান ৷৷

তাৰ এক গৃহ পশিলা ব্ৰাহ্মণ

কেহোৱে বাধন্তা নাই ৷

সব্যা ভাৰ্য্যা সমে সোণাৰ খাটত

শুতি আছা যদুৰায় ৷৷১৫৮৪৷৷

মিত্ৰক দেখিয়া ভাৰ্য্যাক এৰিয়া

উঠি আসি আথেবেথে ৷

দুহাতে সাবটি ধৰিলা আনন্দে

তিনিয়ো লোকৰ নাথে ৷৷

সখিক আলিঙ্গি আতি প্ৰীতি পাইল

আনন্দে লোতক ঝৰে ৷

সোণাৰ খাটত বসুৱাইলা নিয়া

ধৰিয়া আতি সাদৰে ৷৷১৫৮৫৷৷

আপুনি চৰণ ধুৱাইলা বিপ্ৰৰ

পাদোদক লৈলা শিৰে ৷

সুগন্ধি চন্দন কুঙ্কুমে সখিৰ

ঘসিলা সৱ শৰীৰে ৷৷

দীপ ধূপ লগাই পূজিলা বিপ্ৰক

কৰ্পূৰ তাম্বুল দিয়া ৷

সাদৰে চামৰে বিঞ্চন্ত বিপ্ৰক

সৱ্যা মাধৱৰ প্ৰিয়া ৷৷১৫৮৬৷৷

দেখিয়া অন্তেষ- পুৰৰ লোকৰ

বিস্ময় ভৈ গৈল পাছে ৷

ইটো মহাদুঃখী ভিক্ষুক ব্ৰাহ্মণে

কত পুণ্য কৰি আছে ৷৷

ত্ৰৈলোক্যৰ গুৰু লক্ষ্মীৰ নিৱাস

আপুনি সেৱন্ত যাক ৷

ভাৰ্য্যাক এৰিয়া আঙ্ক আলিঙ্গন্ত

যেহেন শ্ৰেষ্ঠ দাদাক ৷৷১৫৮৭৷৷