হৰিৰ নামৰ শুনিয়ো মহিমা

সাৱধান কৰি চিত্ত৷

অজামিল নামে আছিল ব্ৰাহ্মণ

বেশ্যাত ভৈল পতিত৷৷

বিপ্ৰৰ ঔৰসে বেশ্যাৰ গৰ্ভত

দশ পুত্ৰ জাত ভৈল৷

আতি দয়াতৰে কনিষ্ঠ পুত্ৰৰ

নাৰায়ণ নাম থৈল৷৷১৭৪৷৷

জাতি কুল ক্রিয়া সমস্তে তেজিল

মিলিল কৰ্ম্ম বিপাক৷

যত মহাপাপ সমস্ত সিজিল

পোষন্তে পুত্ৰ ভাৰ্য্যাক৷৷

অনেক অধৰ্ম্ম কৰন্তে বিপ্ৰৰ

আয়ু ভৈল সমাপত৷

ভয়ঙ্কৰ তিনি গোটা যমদূত

আগে ভৈল উপগত৷৷১৭৫৷৷

হাতে পাশজৰী চক্ষু টেৰ কৰি

থূলন্তৰ তাৰ জাঙ্গ৷

কৃষ্ণবৰ্ণ কায় দেখি ধাতু যায়

হাতত লোহাৰ ডাঙ্গ৷৷

ব্ৰাহ্মণক ধৰি জীৱ বাজ কৰি

বান্ধিলেক হাত তুলি৷

ভয়ে অজামিলে পুত্ৰক ডাকিল

আইস নাৰায়ণ বুলি৷৷১৭৬৷৷

মৰন্তে বিপ্ৰৰ মুখত শুনিয়া

হৰিৰ কীৰ্ত্তন বাণী৷

প্ৰভু নাম লৱে বুলি খেদি আইল

বিষ্ণুদূত চাৰি প্ৰাণী৷৷

যমৰ দূতক খেদায়া বিপ্ৰৰ

কাটিল বান্ধ হাতৰ৷

কোন তোম্ৰাসৱ বুলিয়া সোধয়

ডৰিয়া যম কিঙ্কৰ৷৷১৭৭৷৷

সৱাৰো সুন্দৰ শ্যাম কলেৱৰ

পীত বস্ত্ৰে আতি ৰঞ্জে৷

চাৰিৰো প্ৰসন্ন বদন মণ্ডলে

পূৰ্ণ চন্দ্ৰমাকো গঞ্জে৷৷

পদ্মপত্ৰ সম আয়ত লোচন

ভ্ৰূৱযুগে কৰে কান্তি৷

নাসা তিল ফুল অধৰ ৰাতুল

দশন মুকুতা পান্তি৷৷১৭৮৷৷

শিৰত ৰত্নৰ কিৰীটি কৰ্ণত

মকৰ কুণ্ডল জ্বলে৷

চাৰিৰো আজানু লম্বিত পদ্মৰ

মালা শোভা কৰে গলে৷৷

হিয়াত বিচিত্ৰ ৰত্ন বিৰচিত

গজমুকুতাৰ হাৰ৷

চাৰু চতুৰ্ভুজ কেয়ূৰ কঙ্কণে

কৰে আতি জাতিষ্কাৰ৷৷১৭৯৷৷

শঙ্খ চক্র গদা পদ্ম শাৰ্ঙ্গ ধনু

সৱে ধৰি আছা হাতে৷

ৰত্নৰ মেখলা কটি মাজে জ্বলে

সোণাৰ কিঙ্কিণী তাতে৷৷

কৰিকৰ সম উৰু নিৰুপম

পাৱ নৱ পদ্মকোষ৷

সমান বয়স চাৰিকো দেখন্তে

মনত মিলে সন্তোষ৷৷১৮০৷৷

সূৰ্য্য সম সৱে জ্বলন্তে আছাহা

সমস্ত দিশ প্ৰকাশি৷

মহাপাপী ইটো বিপ্ৰক নেহন্তে

কিসক বাধিলা আসি৷৷

হেন শুনি হাসি চাৰি বিষ্ণুদূতে

দিলন্ত পাছে উত্তৰ৷

কোন পাপ পুণ্য একো নজানস

শুনৰে যম কিঙ্কৰ৷৷১৮১৷৷

মৰিবাৰ বেলা ইটো অজামিলে

নাৰায়ণ নাম লৈল৷

কোটি জনমৰ যত মহাপাপ

তাৰো প্ৰায়শ্চিত্ত ভৈল৷৷

ব্ৰহ্মবধ পিতৃ বধ সুৰাপান

অগম্যা গমন কৰে৷

গৰু তিৰী মাৰে সুৱৰ্ণক হৰে

মিত্ৰৰ দ্ৰোহ আচৰে৷৷১৮২৷৷

সংসাৰত যত আনো অসংখ্যাত

আছে মহা পাপীগণ৷

সৱাৰো এহিসে মুখ্য প্ৰায়শ্চিত্ত

হৰিৰ নাম কীৰ্ত্তন৷৷

মাধৱৰো মতি হোৱে তাক প্ৰতি

যি ফুৰে নাম সুমৰি৷

ইটো মোৰ দাস নছাড়ন্ত পাশ

ৰাখিয়া ফুৰন্ত হৰি৷৷১৮৩৷৷