কৃষ্ণত নৈৰাশ হুয়া ৰুক্মিণী সুন্দৰী৷

দেখে তমোময় যেন প্ৰাণ গৈল উৰি৷৷

কম্পিত শৰীৰ তান স্থিৰ নোহে মন৷

ভূমিত পৰিয়া দেৱী হৈলা অচেতন৷৷ ১৩

মূৰ্চ্ছা গৈলা মাধৱৰ বচন শুনিয়া৷

নোহে সুস্থ ৰুক্মিণীৰ ত্ৰাসে কাম্পে হিয়া৷৷

প্ৰভুৰ নৈৰাশে যেন প্ৰাণ ছাড়ি যায়৷

মৰন্ত ৰুক্মিণী আতি চক্ষু ওলটাই৷৷ ১৪

কাম্পে হাত ভৰি দেখি ত্ৰাসে নাৰায়ণ৷

কোলে ধৰি আশ্বাসিলা তুলি তেতিক্ষণ৷৷

আপুনাৰ বস্ত্ৰ ধৰি মুখক মচিলা৷

ৰুক্মিণীক আশ্বাসিয়া বচন বুলিলা৷৷ ১৫

হুয়ো সন্বুূক্ষণ সতী কৈলো উপহাস৷

শুনিয়া ৰুক্মিণী পুনু তেজিলা নিশ্বাস৷৷

মাধৱৰ নিন্দাক শুনিয়া মহাসতী৷

বুলিবে লাগিয়া স্তুতি কৰিয়া প্ৰণতি৷৷ ১৬

আৰম্ভিলা স্তুতি ধৰি কৃষ্ণৰ চৰণ৷

নমো নমো নাৰায়ণ আদি-নিৰঞ্জন৷৷

তুমি পূৰ্ণব্ৰহ্ম প্ৰভু সত্য সনাতন৷

অগতিৰ গতি হৰি তুমি নাৰায়ণ৷৷ ১৭

কৰা প্ৰভু কৃপা মোক এৱে পৰিত্ৰাণ৷

তুমি বিনে জগতৰ গতি নাহি আন৷৷

লীলা নৰতনু ধৰি হুয়া অৱতাৰ৷

বাৰে বাৰে জগতক কৰাহা উদ্ধাৰ৷৷ ১৮

নজানোহো প্ৰভু মই মহিমা তোমাৰ৷

লীলায়ে ধৰাহা অৱতাৰ বহুবাৰ৷৷

ব্ৰহ্মা হৰে উপাসন্ত যাহাৰ চৰণ৷

গৰুড়-বাহন প্ৰভু দেৱ সনাতন৷৷ ১৯

তযু পত্নী বুলি গবৰ্ব কৈলো দেৱ হৰি৷

ক্ষমিয়ো মোহোৰ দোষ হেৰা যাওঁ মৰি৷৷

নমো নমো নাৰায়ণ সহস্ৰ-লোচন৷

সহস্ৰেক বাহু যাৰ সহস্ৰ বয়ন৷৷ ২০

নমো নমো জগন্নাথ ব্ৰহ্ম সনাতন৷

বিষ্ণু-ৰূপী প্ৰভু নমো তোমাৰ চৰণ৷৷

জানিয়া তোমাৰ পাৱে পশিলো শৰণ৷

অজ্ঞানীৰ দোষ ক্ষমা কৰা নাৰায়ণ৷৷ ২১

দাসী কৰি লৈয়ো মোক প্ৰভু দামোদৰ৷

তোমাৰ পাৱত কৰো এতেকে কাতৰ৷৷

ভকত-বৎসল প্ৰভু তুমি যদুপতি৷

তোমাৰ চৰণে সদা ৰৌক মোৰ মতি৷৷ ২২

এহি বুলি কান্দে আতি ৰুক্মিণী সুন্দৰী৷

নয়নৰ লোতকে তিয়াইলা দুই ভৰি৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে শুনা সবৰ্বজন৷

একান্তে লৈয়োক সৱে হৰিত শৰণ৷৷ ২৩

কৃষ্ণৰ প্ৰসাদে সৱে হোৱ মহা কৃত্য৷

তাহান চৰণে সদায়েসে যিটো হোৱে ভৃত্য৷৷

হৰিৰ চৰণ চিন্তি এৰা আন কাম৷

নিৰন্তৰে নৰে ডাকি বোলা ৰাম ৰাম৷৷ ২৪