মাধৱ বদতি সাধু সাধু মহাসতী৷

যতেক বুলিলা মানে স্বৰূপ যুগুতি৷৷

এহি তযু বচন শুনিবে অভিলাষ৷

এতেকে তোমাক কৰিলোহো পৰিহাস৷৷ ৩৪

একান্ত ভকত তুমি শুনিয়ো কল্যাণী৷

যেন যেন কাম মোত বাঞ্ছিলা আপুনি৷৷

সকলে তোমাত আছে নাহিকে সংশয়৷

কিন্তু মোক্ষ-হেতু হৈবা বুলিলো নিশ্চয়৷৷ ৩৫

তোমাৰ স্বামীত প্ৰেম জানিলো আপুনি৷

আৱে তযু নাম পতিব্ৰতা আছে বাণী৷৷

এতেক বচনে তযু ছলিলো মনক৷

তভো মোক তেজি মন নগৈল আনক৷৷ ৩৬

ধন্য ধন্য ৰুক্মিণী তুমিসি পতিব্ৰতা৷

পৰম সুন্দৰী সবৰ্ব গুণে অনিন্দিতা৷৷

সবৰ্বক্ষণে কৰা তুমি আমাত ভকতি৷

তোমাৰ সমান কোন আছে ভাগ্যৱতী৷৷ ৩৭

একান্ত ভক্তিক প্ৰশংসিলা দেৱ হৰি৷

সকামী ভক্তক নিন্দা কৰন্ত মুৰাৰি৷৷

পুত্ৰ-পত্নী-কামে যিটো ভজয় আমাক৷

মোহোৰ মায়ায়ে জানা মুহি আছে তাক৷৷ ৩৮

তপ ব্ৰত ধৰি দুঃখ পায়ে বৃথা শ্ৰমে৷

মহা মোক্ষ-দাতা মোক ভজে আন কামে৷৷

নৰকক মিলে বিষয়ৰ যত দুঃখ৷

তাকে লাগি হোৱে লোক মোহোত বিমুখ৷৷ ৩৯

কিনো মহা ৰঙ্গ মোৰ শুনা ক্ষীৰোদ্বৰী৷

সদায়ে মোহোৰ সেৱা কৰা ৰঙ্গ কৰি৷৷

সংসাৰ-মোচন আকে বুলিয় ভকতি৷

অভকত জনে আৰ নুবুজায় গতি৷৷ ৪০

স্বামীত ভকত সবৰ্ব গুণে সুলক্ষণী৷

তোমাৰ সমান মই নেদেখো ঘৰিণী৷৷

আৰো তযু চৰিত্ৰ সুমৰি মোৰ মনে৷

আনন্দে আকুল মই হওঁ ঘনে ঘনে৷৷ ৪১

যতেক নৃপতি পাই সৱাকে উপেক্ষি৷

মোক লাগি বিপ্ৰক পঠাইলা পত্ৰ লেখি৷৷

পিতৃ মাতৃ ভ্ৰাতৃৰ বচন নুশুনিলা৷

সঙ্কেত কৰিয়া মোক আপুনি নিয়াইলা৷৷ ৪২

তযু ভাই ৰুক্মক মুণ্ডিলো মই ধৰি৷

তভো মোক চান্তে সৱ সহিলা সুন্দৰী৷৷

মই এৰিবাৰ ডৰে একো নুবুলিলা৷

এতেকে ৰুক্মিণী মোক তুমিসে জিনিলা৷৷ ৪৩

শুনা সভাসদ ভাগৱত আন এৰি৷

প্ৰেম-ভকতিত তুষ্ট ভৈলা দেৱ হৰি৷৷

মিছা গৃহ-বন্দীশালে পৰিয়া নমৰা৷

মাধৱত প্ৰেম-ভক্তি কৰি সুখে তৰা৷৷ ৪৪

এৰি আল-জাল সৱে মাধৱতে ভজা৷

হৰিৰ নামেৰে বান্ধা হৃদয়ত ধ্বজা৷৷

হেন জানি এৰা সৱে ভাস-ভূস কাম৷

পাতক ছাড়োক ডাকি বোলা ৰাম ৰাম৷৷ ৪৫

৷৷ ৰুক্মিণীৰ প্ৰেম-কলহ সমাপ্ত৷৷