কান্দন্ত কাৰুণ্যে পৰি ৰুক্মিণী সুন্দৰী৷

নয়নৰ লোতক পৰিল সৰসৰি৷৷

কৃষ্ণৰ বচনে যেন অগ্নি যায় জ্বলি৷

মহামৰ্ম্মে ৰুক্মিণীৰ গাৱ নিয়ে টলি৷৷ ২৫

কতো ক্ষণে চেতন লভিয়া মহাসতী৷

মাধৱক বুলিলন্ত কৰিয়া কাকূতি৷৷

পৰম অজ্ঞানী মই পাতকী নিশ্চয়৷

আমাত সদয় ভৈলা প্ৰভু কৃপাময়৷৷ ২৬

অনাচাৰী নাৰী মই অজ্ঞানী ববৰ্বৰ৷

নজানি তোমাত গবৰ্ব কৈলো দামোদৰ৷৷

অনন্ত শকতি তুমি দেৱ মহেশ্বৰ৷

চৰণত ধৰো প্ৰভু দোষ ক্ষমা কৰ৷৷ ২৭

তযু পত্নী বুলি অহংকাৰ আচৰিলো৷

ঢুলন চামৰ লৈয়া আপদে মজিলো৷৷

ব্ৰহ্মা ইন্দ্ৰ চন্দ্ৰে সেৱা কৰে তযু পাৱে৷

অনন্তে সহস্ৰ মুখে যাৰ গুণ গাৱে৷৷ ২৮

হেন হৰি তুমি পূৰ্ণব্ৰহ্ম সনাতন৷

আপুনাকে আপুনিয়ে কৰিলা নিন্দন৷৷

হেন নাৰায়ণ দয়াময় দেৱ হৰি৷

মই অজ্ঞানীক হৰি লৈয়ো দাসী কৰি৷৷ ২৯

যি বুলিলা ৰাজাৰ দুহিতা আতিশয়৷

সিসৱ সুমৰি মোৰ কাম্পয় হৃদয়৷৷

কোনবা জনমে প্ৰভু আছো তপসাই৷

তোমাক সেৱিবে মই পাইলো যদুৰাই৷৷ ৩০

গৃহ-অন্ধকূপে পৰি নপাওঁ মই পাৰ৷

মই পাপিনীক প্ৰভু কৰিয়ো উদ্ধাৰ৷৷

কৰোহো কাতৰ আৱে চৰণত ধৰি৷

মই অজ্ঞানীত তুষ্ট হোৱা দেৱ হৰি৷৷ ৩১

তোমাৰ গৃহৰ প্ৰভু হৈবোহো কিঙ্কৰী৷

জন্মে জন্মে থাকিবো চৰণে সেৱা কৰি৷৷

জন্মে জন্মে মোৰ স্বামী হৈবা দামোদৰ৷

কৰোহো কাতৰ প্ৰভু দিয়া এহি বৰ৷৷ ৩২

এহি বুলি কেশ মেলি চৰণ মুচিলা৷

চাৰি হাত মেলি হৰি আশ্বাসি তুলিলা৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে ৰুক্মিণী-আলাপ৷

হৰি হৰি বুলি তৰা সংসাৰৰ তাপ৷৷ ৩৩