শিশুপাল প্ৰমুখ্যে নৃপতিগণ জিনি ৷

ভীষ্মক দুহিতা হৰি আনিলা  ৰুক্মিণী  ৷৷

ৰুক্মক মুণ্ডিলা হৰি পৰম বিক্রমে ৷

অষ্ট মহিষীক বিহা কৰিলা প্ৰথমে ৷৷১৪৭৬৷৷

গৰুড়ত চড়ি নৰকক দিলা ধাৰ ৷

তাক মাৰি পাইলা কন্যা ষোড়শ হাজাৰ ৷৷

সৱাকো পঠাইলা প্ৰভু দ্বাৰকাক প্ৰতি ৷

সত্যভামা সমে পাছে গৈলা অম্ৰাৱতী ৷৷১৪৭৭৷৷

অদিতিক দিলা নিয়া অমৃত কুণ্ডল ৷

তোমাক অৰ্চ্চিল আসি দেৱ আখণ্ডল ৷৷

বাসৱে সহিতে হৰি কহি কথা-মাত ৷

খুজিলা ভাৰ্য্যাৰ পদে পুষ্প পাৰিজাত ৷৷১৪৭৮৷৷

ইন্দ্ৰে নিদিবন্ত তাক জানিলা মুৰাৰি ৷

আনিলন্ত বলে পাৰিজাতক উভাৰি ৷৷

দেখি খেদি আসি ইন্দ্ৰে কৰিলা সমৰ ৷

বাসৱক লীলায়ে ভঙ্গাইলা দামোদৰ ৷৷১৪৭৯৷৷

উলটি পলাইল ইন্দ্ৰ তোমাৰ প্ৰহাৰে ৷

ৰুইলা পাৰিজাত সত্যভামাৰ দুৱাৰে ৷৷

ষোড়শ হাজাৰ কন্যা আনি ভিন্নে ভিন্নে ৷

দ্বাৰকাত বিৱাহ কৰিলা একেদিনে ৷৷১৪৮০৷৷

সিটো সৱ দিব্যপত্নী যত বৰনাৰী ৷

ততেক শৰীৰ ধৰি ক্রীড়িলা মুৰাৰি ৷৷

চৌৰাশী অধিক তেৰ হাজাৰ প্ৰমাণ ৷

সালঙ্কৃতা কৰি নিতে কৰন্ত গো-দান ৷৷১৪৮১৷৷

ইন্দ্ৰদেৱে পুৰস্কাৰ কৰিয়া তোমাক ৷

দ্বাৰকাক পঠাই দিলা সুধৰ্ম্মা সভাক ৷৷

তাত বসিবাক যাহা প্ৰত্যহে উৎসুকে ৷

আগত যোগান্ত আনি ৰথক দাৰুকে ৷৷১৪৮২৷৷

ৰথত চড়িয়া দাৰুকৰ ধৰি হাতে ৷

সাত্যকি উদ্ধৱ সমে বসন্ত সভাতে ৷৷

গুৰু শুক্র সমে যেন আকাশত শশী ৷

সভাক ৰঞ্জিয়া প্ৰভু ৰঙ্গে থাকা বসি ৷৷১৪৮৩৷৷

দেখিয়া প্ৰণামে যিটো সুধৰ্ম্মা সভাক ৷

যদুগণে আনন্দে চটকি ফুৰে তাক ৷

তোমাৰ প্ৰসাদে নুভুঞ্জিলে কোন ভোগ্য ৷

মিলে দ্বাৰকাত যত বস্তু দেৱ-যোগ্য ৷৷১৪৮৪৷৷

পঢ়াইলা যাদৱবংশ যতেক কুমাৰ ৷

তাৰ সংখ্যা কহিবে শকতি কাহাৰ ৷৷

তাসম্বাৰ শুনিয়ো পঢ়োৱা ওজা যত ৷

তিনিকোটি চৌৰাশী হাজাৰ একশত ৷৷১৪৮৫৷৷

ভণিল শঙ্কৰে শুনিয়োক সৰ্ব্বজন ৷

একচিত্তে কৰা সৱে হৰিৰ কীৰ্ত্তন ৷

আতপৰে ধৰ্ম্ম আৰ নাহি সংসাৰত ৷

ৰাম ৰাম ঘুষিয়োক বসি আসনত ৷৷১৪৮৬৷৷