চৌপাশে প্ৰকাশে ৰত্ন প্ৰদীপ ৷

চাপিলা হৰিষে ঋষি সমীপ ৷৷

নাৰদক দেখি উঠিলা হৰি ৷

প্ৰণামিলা পাৱে শিৰে সাদৰি ৷৷১৪৯৭৷৷

কৃতাঞ্জলি স্তুতি বুলিলা বাণী ৷

আপুনি আসনে বৈসাইলা আনি ৷৷

লক্ষ্মী পানী দেন্ত ভৃঙ্গাৰ ধৰি ৷

ধুৱাইলা ঋষিৰ চৰণ হৰি ৷৷১৪৯৮৷৷

লৈলা পাদোদক শিৰত আনি ৷

বুলিলা অমৃত মধুৰ বাণী ৷৷

পৱিত্ৰ আজি ভৈলো ঋষিৰাজ ৷

কৰিয়ো আজ্ঞা সাধো কোনকাজ ৷৷১৪৯৯৷৷

শুনিয়া নাৰদে মাতিলা হাসি ৷

তোমাৰ চৰণ দেখিলো আসি ৷৷

ব্ৰহ্মা আদি যত পৰম জ্ঞানী ৷

চিন্তে হিয়ে যাক প্ৰবন্ধে আনি ৷৷১৫০০৷৷

সংসাৰ কূপে পৰে যিটো জন ৷

তাৰো অৱলম্ব তযু চৰণ ৷৷

হেন পাদপদ্ম চিন্তো সদায় ৷

তোমাৰ গুণ মুখে ফুৰো গাই ৷৷

তোমাৰ পাৱে নছাড়োক মতি ৷

দিয়ো এহি বৰ জগতপতি ৷৷

এহি বুলি তৈৰ উঠিলা ঋষি ৷

দেখিলা পাছে আৰো গৃহ পশি ৷৷১৫০২৷৷

কৰিয়া কৃষ্ণে হাস পৰিহাস ৷

ভাৰ্য্যায়ে সহিতে খেলন্ত পাশ ৷৷

কাষতে উদ্ধৱ আছে নিৰেখি ৷

উঠিলা কৃষ্ণে নাৰদক দেখি ৷৷১৫০৩৷৷

আসনে বৈসাই ধুৱাইলা ভৰি ৷

কেতিক্ষণে আইলা পুছন্ত হৰি ৷৷

তুমি সৰ্ব্ব পূৰ্ণকাম সন্ন্যাসী ৷

অপূৰ্ণকাম আমি গৃহবাসী ৷৷১৫০৪৷৷

তথাপি বোলা কি কৰিবো আমি ৷

জন্মক মোৰ সাম্ফলিয়ো স্বামী ৷৷

শুনিয়া নাৰদ বিস্ময় ভৈলা ৷

তৈৰ উঠি আৰ গৃহক গৈলা ৷৷১৫০৫৷৷

দেখন্ত ঋষি তৈত যদুৰাই ৷

আছন্ত বসি শিশু উমলাই ৷৷

দেখিলা পাছে আৰ গৃহ পশি ৷

স্নানক উদ্যমে আছন্ত বসি ৷৷১৫০৬৷৷