এহিমতে তৈত আছে যত দৈত্য

এৰিল আন আলাপ৷

কৰে হৰিধ্বনি হৰিকথা শুনি

শৰীৰ ভৈল নিষ্পাপ৷৷

কৃষ্ণৰ চৰণ সেৱে অনুক্ষণ

অক্ষয় পুণ্যক সাঞ্চে ৷৷

বলিৰ প্ৰসাদে আতি অপ্ৰমাদে

সুতল-পুৰীত বঞ্চে৷৷৬৩৭৷৷

সিটো দৈত্যেশ্বৰে মাধৱত পৰে

নিচিন্তিলা আন কাম৷

শয়নে ভোজনে সচিতে সপোনে

নেৰিলা হৰিৰ নাম৷৷

সুদৃঢ় ভকতি ভাৱে দৈত্যপতি

কৰিলা কৰ্ম্ম নিৰ্ম্মল৷

সংসাৰক তৰি পুৰুষ উদ্ধাৰি

নিস্তাৰিলা দৈত্যকুল৷৷৬৩৮৷৷

বলিৰ সদৃশ নাহি সুপুৰুষ

বৈষ্ণৱতে সাৰতৰ৷

যাৰ যশোৰাশি থাকিল প্ৰকাশি

যাৱে চন্দ্ৰ দিৱাকৰ৷৷

শুক নিগদতি কহিলো সম্প্ৰতি

বলিৰ চৰিত্ৰ যত৷

যিবা শুনে পঢ়ে তাকো পাপে এৰে

সুখে তৰে সংসাৰত৷৷৬৩৯৷৷

নমো নাৰায়ণ জগত কাৰণ

খণ্ডিয়ো সংসাৰ ভয়৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে ভণিল শঙ্কৰে

ভাগৱত পদচয়৷৷

শুনা বুধলোক ক্ষমিয়োক মোক

পদত দূষণ দেখি৷

যাৰ জ্ঞান নাই যিমতে চেঞ্চায়

মূৰ্খৰ দোষ নেলেখি৷৷৬৪০৷৷

মোৰ পদ বুলি নেৰিবা সমূলি

বিচাৰি দেখিবা পাছে৷

মোক্ষৰ নিদান অমৃত সমান

কৃষ্ণকথা আতে আছে৷৷

হেন অনুমানি কৃষ্ণৰ কাহিনী

শুনিয়া হুয়ো সন্তোষ৷

আন কাম এৰি সমজ্যায়ে বেঢ়ি

কৰিয়োক হৰি ঘোষ৷৷৬৪১৷৷