নকৰিলো শিৰে মাধৱক নমস্কাৰ৷

ইটো মাথা গোট মোৰ ভৈল মহাভাৰ৷৷

কৰ্ণ দুই আছে নুশুনিলো হৰি কথা৷

দুগোটা গৰ্ত্তৰ ভাৰ বহিলোহো বৃথা৷৷১৷৷

জিহ্বা মোৰ আছন্তে নলৈলো ৰামনাম৷

দাদুৰীৰ জিহ্বা যেন ভৈল কোন কাম৷৷

নেদেখিলো নয়নে প্ৰভুৰ যেন ৰূপ৷

সম্যকে জানিলো দুয়ো আখি অন্ধকূপ৷৷২৷৷

যেন চিত্ৰ বিচিত্ৰ মৈৰাৰ ভাসে পাখি৷

হৰিৰূপ নেদেখিলো পাইলো তেহ্ন আখি৷৷

হৰিপদ তুলসীৰ নলৈলোহো ঘ্ৰাণ৷

জীৱন্তে মৰিলো নাসা ভাঠিৰ সমান৷৷৩৷৷

পিন্ধিলোহো বাহুত অনেক অলঙ্কাৰ৷

প্ৰভুৰ পূজাক নকৰিলো একবাৰ৷৷

কৃষ্ণকৃত্য নকৰিলো ভৈলোহো বৰ্ব্বৰ৷

ইটো হস্ত বাহু মৃতক শৱৰ৷৷৪৷৷

পাৱ দুই আছন্তে নগৈলো ক্ষেত্ৰস্থান৷

মোৰ পাৱ ভৈল বৃক্ষ শিফাৰ সমান৷৷

হা হা দয়াময় মোৰ কি কৰিলা গতি৷

এভো তুৱা নাম লৈতে হৌক মোৰ মতি৷৷৫৷৷

কৰ্ম্মদোষে যিবা জন্ম হোৱৈ সংসাৰত৷

তাতো নছাড়োক চিত্ত তুৱা চৰণত৷৷

সদায়ে ঘোষোক ৰামনাম মোৰ মুখে৷

সংসাৰ সাগৰ তেৱে তৰো মহাসুখে৷৷৬৷৷

সকল জগত তযু মায়ায়ে মোহিত৷

তোমাৰ চৰণে প্ৰভু কেৱে নেদে চিত্ত৷৷

পুত্ৰ দাৰা নিহলে বান্ধিলো দুয়ো ভৰি৷

মৰন্তে আছন্ত তবু নোবোলোহো হৰি৷৷৭৷৷

দুৰ্ল্লভ মনুষ্য জন্ম ভাৰতত পাইলো৷

তোমাক নেসেৱি বৃথা জনম গোৱাইলো৷৷

নিচিন্তিলো একবাৰ তোমাৰ চৰণ৷

তৰু বন জীৱে যেন আমাৰ জীৱন৷৷৮৷৷

বিষয়ত ভোল হুয়া কৰিলোহো ভোগ৷

তাৰ ফলে শৃগাল শ্বানৰ ভৈলো যোগ৷৷

ভৱ তৰিবাৰ যোগ্য লভিলো শৰীৰ৷

বিষয় বাতাসে পায়া কৰিলে অস্থিৰ৷৷৯৷৷

কৰে টলবল দেহা কেনে হুইবো পাৰ৷

এভো দাস বুলি মোক কৰিয়ো উদ্ধাৰ৷৷

সুকবি শেখৰ তুৱা দাসৰো যে দাস৷

কাতৰ কৰোহো দিয়ো চৰণত বাস৷৷১০৷৷