পৰিচায়ে শুনি পাছে কৃষ্ণৰ বচন৷

লক্ষ্মীক ভেটিবে গৈলা পৰিচা তেখন৷৷

দধি-দুগ্ধ পঞ্চামৃত বিবিধ অপাৰ৷

লৱণু শৰ্কৰা চিনি লৈ যান্ত সম্ভাৰ৷৷ ৭৬

আথে-বেথে পৰিচায়ে দুৱাৰক যাই৷

লক্ষ্মীক প্ৰণাম কৰি দুনাই দুনাই৷৷

অৱনত-ভাৱ হুয়া পুটাঞ্জলি ধৰি৷

লক্ষ্মীক মাতিবে লৈলা ধীৰে ধীৰে কৰি৷৷ ৭৭

নমো লক্ষ্মী মাৱ তুমি হুয়োক সদয়৷

তুমি সমস্তৰে আদি প্ৰকৃতি নিশ্চয়৷৷

তোমাৰেসে সত্ত্ব ৰজ তম তিনি গুণ৷

তুমি জগতৰে সৃষ্টি স্থিতিৰ কাৰণ৷৷ ৭৮

তোমাতেসে সমস্তে জগতে হোৱে লয়৷

তোমাৰেসে ইটো যত স্ৰজন নিশ্চয়৷৷

তুমিসে ঈশ্বৰী আসি আছা অৱতৰি৷

বিষ্ণুক আশ্ৰয়ি আছা মহা ৰঙ্গ কৰি৷৷ ৭৯

তোমাক সৰ্ব্বদা বাঞ্ছা কৰে ব্ৰহ্মা হৰে৷

তোমাৰেসে প্ৰসাদত জীয়ে চৰাচৰে৷৷

নমো লক্ষ্মী মাৱ তুমি হুয়োক প্ৰসন্ন৷

কোপ পৰিহৰি শুনা কৃষ্ণৰ বচন৷৷ ৮০

তোমাক লাগিয়া কৃষ্ণে বুলিয়া পঠাইল৷

কি কাৰণে পদ্মা মোক কোপ কৰি আইল৷৷

সকল সৰ্ব্বস্ব মই এৰি আইলো ঘৰে৷

ঘুনুচাৰ বাৰী লাগি আইলো একেশ্বৰে৷৷ ৮১

ধন ৰত্ন দৌল দিয়া আসিলো লক্ষ্মীক৷

তথাপিতো লক্ষ্মী মোক কোপ কৰে কিক৷৷

ঘুনুচাক বিহা কৰি আছোহো নিশ্চয়৷

ঐক নাসিলে কি ভাল কোনেবা বোলয়৷৷ ৮২

অকাৰণে এত মান কৰয় আক্রোশ৷

ছন্ন কৰে নগৰ প্ৰজাত কিবা দোষ৷৷

মোৰ বাক্যে এতিক্ষণে ক্রোধ পৰিহৰি৷

নগৰক লাগি লক্ষ্মী যাউক বাহুৰি৷৷ ৮৩

কালি প্ৰভাততে মই যাইবো সাৰে সাৰ৷

যাউক উলটি লক্ষ্মী বাক্য ৰাখি মোৰ৷৷

তোমাক লাগিয়া বস্তু পঠাই দিলা হৰি৷

হেন জানি লক্ষ্মী দেৱী কোপ পৰিহৰি৷৷ ৮৪

পালটিয়া যায়োক মাৱ হুৱা ৰঙ্গ মন৷

শুনি লক্ষ্মী পৰিচাক বুলিলা বচন৷৷

বস্তুৰ দুখীয়া মই যাদৱে জানিলা৷

এতেকেসে মোক লাগি দধি দুগ্ধ দিলা৷৷ ৮৫

যাদৱৰ বস্তুত মোহোৰ কাৰ্য্য নাই৷

ঘুনুচাক লাগি আৱে দিয়োক পঠাই৷৷

ঘৰ-বাৰী এৰি আইল ঘুনুচাৰ ঘৰে৷

আউৰ কাক চাইবে লাগি আসিবে নগৰে৷৷ ৮৬

যাদৱাৰ বাক্যে মোৰ গাৱ নুজুৰাই৷

গুচি আইল মোক শুদা গৃহতে পেলাই৷৷

আৰু যাদৱাত মোৰ কিবা আছে আশ৷

যাইবাক নলাগে যাদৱ মোৰ পাশ৷৷ ৮৭

নযাইবা নযাইবা আউৰ গৃহক দুনাই৷

মায়েকৰ ঘৰত থাকোক এহি ঠাই৷৷

চলি যাওঁ আমাসৱে আপুনাৰ ঘৰে৷

কৈৰ সেনাগণ লাগ লৈয়োক সত্বৰে৷৷ ৮৮

তেতিক্ষণে আসি নিসানত দিলা বাড়ী৷

লক্ষ্মীৰ কটক সৱে শুনিলেক সাৰি৷৷

লাগ লৈল আসি সৱে আথ-বেথ কৰি৷

চলি গৈলা লক্ষ্মী মাৱ আপুন নগৰী৷৷ ৮৯

ঘুনুচাৰ লোকসৱ যেন ধাতু আইল৷

দশো-দিশ হন্তে আসি নগৰ সোমাইল৷৷

কেহো বোলে এৰাইলোহো লৱৰৰ বলে৷

কেহো বোলে মোৰ মাত্ৰ বুৰিল কেৱলে৷৷ ৯০

কতো বোলে মোৰ মাত্ৰ ভাঙ্গিলেক ঘৰ৷

নিলেক সৰ্ব্বস্ব বুলি কান্দে কতো নৰ৷৷

কেহো বোলে লুৰিলেক ঐত মোক পাই৷

কেহো বোলে মোক নপাই মাৰিলে ভৈয়াই৷৷ ৯১

কেহো বোলে মোক নপাই মাৰিলে ছৱাল৷

কেহো বোলে ভাগ্যেসে এৰাইলো মঞি ভাল৷৷

কেহো বোলে মোৰ বস্তু নিলে এহি ঠাৱে৷

চোৱা চোৱা বুলি কতো পিঠিক দেখাৱে৷৷ ৯২

এহি বুলি নগৰীয়া ৰৈলা সেহি ঠাই৷

দৌলক বাহুৰি চলি গৈলা লক্ষ্মী আই৷৷

শীঘ্ৰে বেগে চলি গৈলা কৰি মহোৎসৱ৷

কতো বেলি পাইলা গৈয়া আপুনাৰ ঠাৱ৷৷ ৯৩

নাৰীগণে শুনিলা আসিল লক্ষ্মী আই৷

ঘট ডালি দীপ লৈয়া তেখনে বজাই৷৷

পৰম উৎসৱ কৰি চলিলা সাদৰি৷

দৌল লাগি আগ বাঢ়ি নিলেক আৱৰি৷৷ ৯৪

দৌলত পশিয়া লক্ষ্মী আনন্দ মিলাইল৷

যাদৱক লাগিয়া পঞ্চিশ ভোগ দিল৷৷

অনন্তৰে লক্ষ্মী মাৱে ভোজন কৰিলা৷

পদ্মচিনি পিঠা-পৰমান্নক ভুঞ্জিলা৷৷ ৯৫

পৰম উৎসৱে থাকিলন্ত সেহি ঠাৱ৷

এহিমানে থৈলো কথা লক্ষ্মীৰ প্ৰভাৱ৷৷

শুনা জগন্নাথ পাছে যি কৰ্ম্ম কৰিলা৷

সপ্তম দিৱস তৈতে কৌতুকে বঞ্চিলা৷৷ ৯৬

অষ্টম দিৱস ভৈল প্ৰভাত সময়৷

দৌলক লাগিয়া গৈল প্ৰভু কৃপাময়৷৷

শুনিয়োক নৰ-নাৰী কৰি স্থিৰ মন৷

জগন্নাথ-পুৰাণৰ কথা বিতোপন৷৷ ৯৭

নাৰদৰ আগে পূৰ্ব্বে ব্ৰহ্মায়ে কহিলা৷

জগন্নাথ যাতো ঘুঞ্চা-গৃহত চলিলা৷৷

মাধৱৰ পাদ-পদ্ম চিন্তিয়া মনত৷

মতি অনুসাৰে নিবন্ধিলো পদ যত৷৷ ৯৮

নিৱন্ধিলো পদ শ্লোক-অৰ্থ অৱগাই৷

নকৰিবা নিন্দা মোক শাস্ত্ৰক নচাই৷৷

আনো শাস্ত্ৰ মত আনি মিশ্ৰ কৰি মাজে৷

পদ্যাৰ্থে ৰচিলো যেৱে ববুজে সামৰাজে৷৷ ৯৯

শ্ৰীধৰ কন্দলি পদ কৰিল প্ৰচাৰ৷

ৰাম কৃষ্ণ বুলি তৰা দুৰ্ঘোৰ সংসাৰ৷৷ ১০০