বকাসুৰে কৃষ্ণক গিলিলা ঠোঁটে ধৰি৷

দেখি গোপ শিশুগণ যেন গৈলা মৰি৷৷

পাছে তাৰ তালুত লাগিল যেন জুই৷

ছাদিলা কৃষ্ণক বকে বিমূৰ্চ্ছিত হুই৷৷৭১৩৷৷

দুনাই ঠোঁটে গিলিবাক আসে দেখি তাক৷

লীলায়ে ছিৰিলা যেন বিৰিণা পোথাক৷৷

সবান্ধৱে ধেনুকাক নিলা ৰসাতল৷

গোপশিশুগণক ভুঞ্জাইলা তালফল৷৷৭১৪৷৷

ময়ৰ তনয় ব্যোম গোপৰূপ ধৰি৷

গোপশিশুগণক নিলেক চুৰি কৰি৷৷

গহ্বৰত থৈলা নিয়া ঢাকিয়া শিলায়ে৷

তাক মাৰি শিশুসৱ আনিলা লীলায়ে৷৷৭১৫৷৷

গোপ গৰুজাকক বেঢ়িল বনজুই৷

কৃষ্ণত শৰণ সৱে লৈলে ত্ৰাস হুই৷৷

চক্ষু মুদাই সৱাকো ক্ষণেকে যোগবলে৷

গোকুলক লাগিয়া আনিলা অবিকলে৷৷৭১৬৷৷

নন্দক গিলন্তে সৰ্পে ৰাখিলাহা হৰি৷

তোমাৰ পৰশে সৰ্পে দিব্য ৰূপ ধৰি৷৷

শাপ এৰাই গৈলা বিদ্যাধৰৰ নিলয়৷

দেখি গোপগণ ভৈলা পৰম বিস্ময়৷৷১১৭৷৷

শয়ন সময়ে সৱ গোপ গোপীগণ৷

যোগবলে বৈকুণ্ঠক নিলা নাৰায়ণ৷৷

বৈকুণ্ঠবাসীৰ সৱে মহিমা দেখাই৷

গোকুলক লাগি প্ৰভু আনিলা দুনাই৷৷৭১৮৷৷

নন্দক নিলেক বৰুণৰ দূতে ধৰি৷

বৰুণৰ পৰা তাঙ্ক আনিলা উদ্ধাৰি৷৷

তোমাৰ মহিমা নন্দে কহিলা ব্ৰজত৷

শুনিয়া বিস্ময় ভৈলা সৱাৰো মনত৷৷৭১৯৷৷

ইন্দ্ৰে কৰিলন্ত সাতদিন বৰিষণ৷

এক হাতে উভাৰি ধৰিলা গোৱৰ্দ্ধন৷৷

দুৰ্ঘোৰ ভয়ত নিস্তাৰিলা গোপপুৰ৷

লীলায়ে কৰিলা মহেন্দ্ৰৰ দৰ্পচূৰ৷৷৭২০৷৷

সুৰভি সহিতে ইন্দ্ৰে আসিলা প্ৰত্যেক৷

গোৰ ইন্দ্ৰ পাতিয়া কৰিলা অভিষেক৷৷

অনেক ভকতি কৰি দুয়ো স্বৰ্গে গৈলা৷

সেহিদিনা তোমাৰ গোৱিন্দ নাম থৈলা৷৷৭২১৷৷

গোপকুমাৰিকা সৱে বস্ত্ৰ থৈয়া তীৰে৷

বিৱস্ত্ৰে নামিলা গৈয়া যমুনাৰ নীৰে৷৷

বস্ত্ৰ লৈয়া উঠিলাহা কদম্বৰ গাছে৷

নানা উপহাস কৰি বস্ত্ৰ দিলা পাছে৷৷৭২২৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে গীত ভণিল শঙ্কৰে৷

নাহি আন ধৰ্ম্ম আৰ কীৰ্ত্তনত পৰে৷৷

শুনা সৰ্ব্বজন ঐত কেদিন জীৱন৷

বোলা হৰি হৰি আছে যাৱত চেতন৷৷৭২৩৷৷