হেন মহা দিব্য বন দেখিলন্ত ত্ৰিনয়ন

দিব্য কন্যা এক আছে তাতে৷

কৌটি লক্ষ্মী সম নোহে কটাক্ষে ত্ৰৈলোক্য মোহে

ভণ্টা-খেড়ি খেলে দুয়ো হাতে৷৷

তপ্ত সুৱৰ্ণৰ সম জ্বলে দেহা নিৰুপম

ললিত বলিত হাতপাৱ৷

চক্ষু কমলৰ পাশি মুখে মনোহৰ হাসি

সঘনে দৰশে কামভাৱ৷৷৫৪০৷৷

ঊৰ্দ্ধক ক্ষেপন্ত ভণ্টা কৰন্ত কটাক্ষ ছটা

লীলাগতি দেখাই ফুৰে পাক৷

সোলকে উচ্ছল খোপা খসে পাৰিজাত থোপা

বাম হাতে সম্বৰন্ত তাক৷৷

কৰ্ণত কুণ্ডল লৰে স্তন হলফল কৰে

গলে ৰত্নমালা ঝিকি পাৰে৷

সুৱৰ্ণ কঙ্কণগণ সিও কৰে ৰুণঝুন

প্ৰকাশে হৃদয় হেম হাৰে৷৷৫৪১৷৷

কণ্ঠে লৰে সাতসৰী লয়লাসে কাঢ়ে ভৰি

আগবাঢ়ি পাছ গুচি যান্ত৷

পিন্ধি শাড়ী খোণ্টাজালি যেন মৈৰা কৰে চালি

হৰক কটাক্ষ কৰি চান্ত৷৷

দৰশান্ত কাষ পৃষ্ঠি ক্ষণোহো সমুখ দৃষ্টি

চাহি লাজে যান্ত চক্ষু মুদি৷

ভ্ৰমন্ত অনেক ভাৱে উৰুৱাৱে বস্ত্ৰ বাৱে

উচ্চ কুচকুম্ভ হোৱে উদি৷৷৫৪২৷৷

কঙ্কালে কিঙ্কিণী বাজে চৰণ কমল মাজে

ৰত্নৰ নূপুৰ ৰুণঝুন৷

হালে আতি মধ্যদেশ সংসাৰ মোহিনী বেশ

একো অঙ্গে নাহি খতিখুণ৷৷

মুখ চন্দ্ৰ সম শোভে পদ্মৰ সুৰভি লোভে

বেঢ়ি মধুকৰে কৰে ৰোল৷

শৰীৰৰ লাস বেশ নেত্ৰৰ কটাক্ষ ঠেস

দেখি আতি শম্ভু ভৈলা ভোল৷৷৫৪৩৷৷

পূৰ্ব্ব শত্ৰু হেন জানি কামদেৱে শৰ হানি

মনক মৰ্দ্দিল মহেশৰ৷

নাহি শ্ৰুতি বুদ্ধি জ্ঞান কামানলে দহে প্ৰাণ৭৪

লাজ কাজ এড়িল শঙ্কৰ৷৷

সৱে যোগ ধ্যান গৈল কন্যাক মাতিবে লৈল

প্ৰাণেশ্বৰী চাপ মোৰ পাশ৷৷

আষাৰেক মাত মোক জন্মৰ সফল হোক

দেখি থাকো তোৰ লয়লাস৷৷৫৪৪৷৷

আৰ কি তোমাত বাজ মোক্ষতো নাহিকে কাজ

আৰ কোন ছাৰ স্বৰ্গসুখ৷

তুমি বিনে নাহি আন তুমি মোৰ যোগ ধ্যান

থাকিবো তোমাৰ চাই মুখ৷

নকৰ মানিনী মান মদনে দহয় প্ৰাণ

বোলা বান্ধৈ আশ্বাস আমাক৷

বোলন্ত অনেক বোল কন্যাতেসে হুয়া ভোল

পাসৰিলে পাশতে উমাক৷৷৫৪৫৷৷

যত আছে ভূতগণ কাহাতো নেদন্ত মন

কেৱল কন্যাত মাত্ৰ হিয়া৷

স্বামীৰ দেখিয়া ভাৱ হাসন্ত পাৰ্ব্বতী মাৱ

চাপৰি মুখত বস্ত্ৰ দিয়া৷৷

আনো যত অনুচৰ বৈলখিল নিৰন্তৰ

শঙ্কৰৰ দেখি হেন কাম৷

শুনা সামাজিক লোক কলিত সুমতি হোক

ডাক ছাড়ি বোলা ৰাম ৰাম৷৷৫৪৬৷৷