শঙ্কৰৰ হেন বাণী পাৰ্ব্বতী গোসাঁনী শুনি

আনন্দতে শিহৰাইলা গাৱ৷

উঠি কৰযোৰে গৌৰী ফুৰি প্ৰদক্ষিণ কৰি

নমিল শিৱৰ দুই পাৱ৷৷

তুমি প্ৰভু সৰ্ব্বজান দিলা মোক দিব্যজ্ঞান

সাৰ্থক তোমাৰ মঞি জায়া৷

কিনো ভাগ্যৱতী আমি তোমাৰ প্ৰসাদে স্বামী

তৰিবো দুস্তৰ ঘোৰ মায়া৷৷৬০১৷৷

আৱেসে জানিলো সাৰ হৰি ভকতিত পৰ

নিস্তাৰ কৰন্তা আন নাই৷

মিছাতেসে মূঢ়জনে খপে আলজাল মনে

হৰিনামে মোক্ষপদ পাই৷৷

আৰ চিন্তা নাই মোৰ তৰিবো সংসাৰ ঘোৰ

কৌতূহলে হৰিনাম নাৱে৷

এহি বুলি পাছে গৌৰী হৰিত ভকতি কৰি

থাকিলন্ত জগতৰ মাৱে৷৷৬০২৷৷

শুক মুনি নিগদতি শুনিয়োক কুৰুপতি

কহিলোহো হৰিৰ চৰিত৷

কপট যুৱতী বেশে যেনমতে হৃষীকেশে

মুহিলন্ত শঙ্কৰৰ চিত্ত৷

দৈত্যৰ মুহিয়া মন যেন মতে নাৰায়ণ

ভুঞ্জাইলা অমৃত দেৱতাক৷

পুছিলা যতেক মানে কহিলো তোমাৰ আগে

সাৱশেষে কৃষ্ণৰ কথাক৷৷৬০৩৷৷

অকপটে যিটোজনে শুনে ভণে একমনে

শুনিয়োক তাৰ যেন ফল৷

খণ্ডয় চৌষষ্ঠি ৰোগ মিলে আসি যত ভোগ

মনোৰথ পূৰয় সকল৷৷

সমস্ত পাপক বাধি আপুনাৰ মোক্ষ সাধি

এক কোটি পুৰুষ উদ্ধাৰে৷

কহো মঞি স্বৰূপত নাহি আন সংসাৰত

হৰিকথা শ্ৰৱণত পৰে৷৷৬০৪৷৷

পৰীক্ষিত হেন জানি চিন্তিয়োক চক্রপাণি

হৰিৰ কথাত কৰা ৰতি৷

সংহৰিয়ো আন কাম জপিয়ো হৰিৰ নাম

ইহ পৰলোকে হৰি গতি৷৷

অশ্বাশ্বত মৰ্ত্ত্য লোক জন্মৰ সফল হৌক

কৰিয়োক হৰিত ভকতি৷

আৰ যেহি মানে লাগে পুছিয়োক মহাভাগে

কহোঁ কৃষ্ণ কথাক সম্প্ৰতি৷৷৬০৫৷৷

নমো নমো দামোদৰ সংসাৰৰ বিঘ্নিহৰ

ভকত অভয় দাতা দেৱ৷

ভাগৱত পদ ছবি ৰচিল শঙ্কৰ কবি

কৃষ্ণৰ চৰণে কৰি সেৱ৷৷

শুনিয়োক সাধুলোক নিন্দা নুবুলিবা মোক

যদি দেখা পদত দূষণ৷

আমি সমস্তৰে শিষ্য জানি কৰা বিমৰিষ

মহন্তৰ ক্ষমাসে ভূষণ৷৷৬০৬৷৷

কৃষ্ণে দিল যেন মতি যেন ৰড়ে সৰস্বতী

বিৰচিলো সেহি অভিপ্ৰায়৷

যতেক চটক দেখা যাৰ যেনমত পাখা

তাৰ অনুৰূপেসে উড়ায়৷৷

শুনা সৰ্ব্বজন তত্ত্ব ইটো মহাভাগৱত

তিনিও লোকৰ সাৰোত্তৰ৷

যত মহাযজ্ঞ দান কোটি কোটি তীৰ্থস্নান

কেহো আৰ নপাৱে ওচৰ৷৷৬০৭৷৷

কৃষ্ণকথা যিবা ভণে যিবা শুনে এক মনে

যমৰ ভাৱনা কৰে চুৰি৷

পুৰুষ উদ্ধাৰ কৰি সংসাৰ সাগৰে তৰি

অন্তকালে যাইবে বিষ্ণুপুৰী৷৷

শঙ্কৰে ৰচিলা গীত আপুনাৰ চিন্তা হিত

শুনা সমজ্যাৰ যত জন৷

এৰি আল-জাল কাম ডাকি বোলা ৰাম ৰাম

সমাপত মহেশমোহন৷৷৬০৮৷৷