শুক মুনি বোলন্ত শুনিয়ো ৰাজা পাছে৷

হৰক নমাতি কন্যা এহিমতে আছে৷৷

খেলাৱন্তে খেড়ি হাতৰ পৰা পৰি

গৈল বেগে গুটি কতো দূৰক উফৰি৷৷৫৪৭৷৷

তাক খেদি যান্তে কন্যা বেগ ধৰি ধাই৷

কটিৰ বস্ত্ৰক বায়ু নিলে উৰুৱাই৷৷

ভৈল তনু উদাস বেকত গুপ্ত অঙ্গ৷

লাজে আণ্ঠু সাৱটি কৰন্ত অঙ্গ ভঙ্গ৷৷৫৪৮৷৷

হুয়া কুঁজী জুমুৰী অঙ্গক হাতে ঢাকি৷

লাজে চকু মুদি কতো অধোমুখে থাকি৷৷

আঁৰ হুইবে লাগি ওচৰত নাহি গাছ৷

হাস্য কৰি কতো টেৰ কৰি চান্ত পাছ৷৷৫৪৯৷৷

দৰশান্ত ভাৱ শঙ্কৰৰ মোহ হেতু৷

দেখিল কন্যাৰ গুপ্ত অঙ্গ বৃষকেতু৷৷

ভৈলন্ত বিমোহ মন মদনে দহয়৷

পাৰ্ব্বতীক লাগি এৰিলন্ত লাজ ভয়৷৷৫৫০৷৷

বহ্নিৰ সংযোগে যেন উথলিল ঘৃত৷

দুঃসহ মদন শৰে চিত্ত জৰ্জ্জৰিত ৷৷

একো নেদেখন্ত কামাতুৰ ভৈলা বৰ৷

কন্যাক ধৰিবে লাগি দিলেক লৱৰ৷৷৫৫১৷৷

খটমট কৰি বাজে গলে মূণ্ডমাল৷

কঙ্কালৰ সুলকি পৰিল বাঘছাল৷৷

ভৈলন্ত উলঙ্গ তাকো নচান্ত চাপৰি৷

দেখি পলাইবাক লৈলা কন্যায়ো লৱৰি৷৷৫৫২৷৷

হাসি লাজে আঁৰ হোন্ত ইগাছে সিগাছে৷

ভোল হুয়া শঙ্কৰো খেদন্ত পাছে পাছে৷৷

হস্তিনীক যেন মত্ত হস্তী যায় খেদি৷

পলান্ত সুন্দৰী শঙ্কৰক লাগ নেদি৷৷৫৫৩৷৷

প্ৰাণ যায় শঙ্কৰৰ কাম উতপাতে৷

মহাবেগে খোপাত ধৰিলা বামহাতে৷৷

ৰহ প্ৰাণেশ্বৰী বুলি কৰি আলিঙ্গন৷

মহাকাম ভোলে দিল মুখত চুম্বন৷৷৫৫৪৷৷

আৰি-মুৰি কৰে কন্যা নথাকে থমকি৷

বাহুৰ মাজৰ পৰা পৰিল হুসকি৷৷

দুনাই লৱৰ দিল বিমুকুত কেশে৷

পাছত খেদন্ত হৰে উলঙ্গত বেশে৷৷৫৫৫৷৷

পাকত আন্তৰি যান্ত শৰীৰ দেখাই৷

কতো আঁৰ হোন্ত কন্যা হাসি মুচুকাই৷৷

ক্ষণো ঘন স্তন ভাৰ ছলে দেখাই যান্ত৷

ৰহ প্ৰাণেশ্বৰী বুলি শঙ্কৰে চেঞ্চান্ত৷৷৫৫৬৷৷

নাহি শ্ৰুতি বুদ্ধি যেন বাতুল লক্ষণ৷

নাৰীময় দেখন্ত সমস্তে বৃক্ষগণ৷৷

দাৰুণ মদন বাণে কৰে লটিঘটি৷

কন্যা বুলি ধৰিলন্ত বৃক্ষক সাৱটি৷৷৫৫৭৷৷