ভকতৰ দুখ দেখি গোপাল৷

আস্ফোট কৰি দিলা উৰুফাল৷৷

সৰ্পৰ বন্ধ এৰাই জগন্নাথে৷

ডেৱে চড়িলন্ত কালিৰ মাথে৷৷৭৮৩৷৷

শতেক শিৰত নাচন্ত হৰি৷

বাৱে বিদ্যাধৰে মৃদঙ্গ ধৰি৷৷

গন্ধৰ্ব্বে গীত গায়া বাৱে তাল৷

পৰম আনন্দে নাচা গোপাল৷৷৭৮৪৷৷

জগত আধাৰ তোমাৰ ভিৰে৷

নাকে মুখে দুখে  ছাদে ৰুধিৰে৷৷

স্বামী মৰে দেখি নাগিনী লোকে৷

শিশু আগ কৰি আসিল শোকে৷৷৭৮৫৷৷

পৰিল ভূমিত কৃষ্ণৰ আগে৷

কৰিয়া স্তুতি স্বামীদান মাগে৷৷

কৰিল দোষ স্বামী ইটো চণ্ড৷

বিহিলা ইহাৰ উচিত দণ্ড৷৷৭৮৬৷৷

দুৰ্জ্জন জনৰ চিন্তিবা মাৰ৷

সেহিসে কাৰ্য্যে তযু অৱতাৰ৷৷

পাতকী সৰ্পজাতি দুৰাশয়৷

তোমাৰ দণ্ডে পাপ ভৈল ক্ষয়৷৷৭৮৭৷৷

কৰিলা দায়া দায়াশীল হৰি৷

তোমাৰ ক্রোধ বৰয়েৰে সৰি৷৷

পূৰ্ব্বত কিনো তপ আছে কৰি৷

যাহাত তুমি তুষ্ট ভৈলা হৰি৷৷৭৮৮৷৷

যিহেতু হেন ভৈল ভাগ্যোদয়৷

তোমাৰ পাইলে পদধূলাচয়৷৷

যাহাক লক্ষ্মীদেৱী বাঞ্ছা কৰি৷

আচৰিলা তপ ব্ৰতক ধৰি৷৷৭৮৯৷৷

যিটো পদৰজ ভকতে পাই৷

এৰে সাৰ্ব্বভৌম পদতো দায়৷৷

স্বৰ্গ ব্ৰহ্মপদে নকৰে বাঞ্ছা৷

নকৰন্ত যোগ সিদ্ধিকো ইছা৷৷৭৯০৷৷

মোক্ষতো অভিলাষ নাহি হৰি৷

তোমাৰ চৰণ-ৰেণুক এৰি৷৷

পৰম ক্রোধী হুয়া ত্ৰূৰমতি৷

হেন পদধূলা পাইলেক পতি৷৷৭৯১৷৷

নপান্ত ব্ৰহ্মা আদি দেৱে যাক৷

হেন জানি নাথ ৰাখা ইহাক৷৷

চৰণে প্ৰণামো হুয়ো সন্তোষ৷

বাৰেক আৰ মৰষিয়ো দোষ৷৷৮৯২৷৷

কৰিয়ো দায়া প্ৰভু এৰে প্ৰাণ৷

অনাথ স্ত্ৰীক দিয়ো স্বামীদান৷৷

কৰিলা অনেক স্তুতি ভকতি৷

শুনি তুষ্ট ভৈলা জগতপতি৷৷৭৯৩৷৷

প্ৰাণে নমাৰিলা তাতেসে থাকি৷

কালিক খেদাইলা হদৰ ডাকি৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে শঙ্কৰে ভণে৷

হৰি হৰি বোলা সমস্তজনে৷৷৭৯৪৷৷