ভৈল হ্ৰদ সিটো নিৰ্ম্মল জল৷

দেখিয়া সৱে ভৈল কৌতূহল৷৷

সপুত্ৰ বান্ধৱে গুচাইলা কালি৷

তীৰক পাছে গৈলা বনমালী৷৷৭৯৫৷৷

দেখিয়া যশোদা ধৰিলা গলে৷

পুত্ৰ পুত্ৰ বুলি নেত্ৰৰ জলে৷৷

তিয়াইলা কৃষ্ণৰ সৱে শৰীৰ৷

নন্দে ধৰি আসি ঘ্ৰাণিলা শিৰ৷৷৭৯৬৷৷

কৃষ্ণক আলিঙ্গি আনন্দ পাইল৷

নাছিল প্ৰাণ দুনাই যেন আইল৷৷

বেঢ়ি গোপগোপী চাৱে নিৰেখি৷

জুৰাইলা শৰীৰ কৃষ্ণক দেখি৷৷৭৯৭৷৷

ভাই বুলি বলো সাবটি আসি৷

প্ৰভাৱ জানিয়া তুলিলা হাসি৷৷

এহিমতে সৱে এৰায়া শোক৷

ৰজনী ভৈল জানি সৱে লোক৷৷৭৯৮৷৷

যমুনা তীৰত বঞ্চিলা ৰাতি৷

ক্ষুধায়ে তৃষায়ে পীড়িল আতি৷৷

ঘুমটি গৈল হাৰাশাস্তি হুই৷

বেঢ়িয়া বনত লাগিল জুই৷৷৭৯৯৷৷

অগনিৰ তাপে পাইলেক গাক৷

জাগিল সৱে গোপগোপী জাক৷৷

বহ্নিক দেখি ভৈল সৱে ত্ৰাস৷

ত্ৰাহি কৃষ্ণ বুলি পাৰে আটাস৷৷৮০০৷৷

বহ্নিত সৱে পুৰি মৰো আমি৷

প্ৰাণ দান দিয়া জগতস্বামি৷৷

তুমি বিনা আন নাই বান্ধৱ৷

ভকতজনক ৰাখা মাধৱ৷৷৮০১৷৷

এহি বুলি সৱে কৰে কোৰ্হাল৷

বান্ধৱৰ দুঃখ দেখি গোপাল৷৷

ভয় নাই বুলি আপুন মুখে৷

পিলা বনাগ্নিক পৰম সুখে৷৷৮০২৷৷

এৰাইলা সমস্তে দুৰ্ঘোৰ ভয়৷

অনন্তৰে ভৈলা সূৰ্য্য উদয়৷৷

কৃষ্ণৰ কৰ্ম্ম আতি আচৰিত৷

বিস্ময় দেখি সমস্তৰে চিত্ত৷৷৮০৩৷৷

নোহন্ত মানুষ নন্দ তনয়৷

পৰম পুৰুষ জানি নিশ্চয়৷৷

পাছে গোপগোপী কৃষ্ণক বেঢ়ি৷

গোষ্ঠক লৰিল কৰন্তে খেড়ি৷৷৮০৪৷৷

কৃষ্ণগীত গান্ত বজায়া বেণু৷

কৰিলেক আগ যতেক ধেনু৷৷

গোপীসৱে কৃষ্ণ চৰিত্ৰ গাইল৷

পৰম আনন্দে ব্ৰজক পাইল৷৷৮০৫৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে শঙ্কৰে গায়৷

কেতিক্ষণে পৰে ক্ষণিক কায়৷৷

জানিয়া কৃষ্ণৰ চৰণে ধৰি৷

সমস্ত সমাজে ঘুষিয়ো হৰি৷৷৮০৬৷৷