শুকমুনি বদতি শুনিয়ো পৰীক্ষিত৷

কহো ৰাসক্রীড়া কথা কৃষ্ণৰ চৰিত৷৷

শৰত কালৰ ৰাত্ৰি আতি বিতোপন৷

ৰাসক্রীড়া কৰিতে কৃষ্ণৰ ভৈলা মন৷৷৮০৭৷৷

ভৈলন্ত উদিত চন্দ্ৰ পূৰ্ব্ব দিশ হন্তে৷

কামাতুৰা স্ত্ৰীৰ যেন সন্তাপ মাৰ্জ্জন্তে৷৷

অখণ্ডমণ্ডল চন্দ্ৰ দেখিলন্ত হৰি৷

কুঙ্কুমে অৰুণ লক্ষ্মী মুখপদ্ম সৰি৷৷৮০৮৷৷

বনকো দেখিলা চন্দ্ৰ ৰশ্মিয়ে ৰঞ্জিত৷

সুস্বৰ মধুৰ কৰি হৰি গাইলা গীত৷৷

শুনি কামে উত্ৰাৱল হুয়া গোপীগণে৷

দিলেক লৱড় গীত ধ্বনি নিৰীক্ষণে৷৷৮০৯৷৷

কৰ্ণত কুণ্ডল দোলে বেগত হান্ঠিতে৷

চিত্তত ধৰিলা কৃষ্ণে চলে অলক্ষিতে৷৷

কতো গোপী যায় গাই দোহনক এড়ি৷

আখাতে থাকিল দুগ্ধ চৰু সৈতে পৰি৷৷৮১০৷৷

পীয়ন্তে আছিল শিশু তাহাকো নগণি৷

পতি শুশ্ৰূষাকো এড়ি যায় কতোজনী৷৷

কতো গোপী আছিল স্বামীক পৰশন্তে৷

আধা ভুঞ্জা হুয়া কতো যায় লৱড়ন্তে৷৷৮১১৷৷

কৃষ্ণৰ শ্ৰৱণে যেন হৰিদাসগণে৷

এড়ে কাম্য কৰ্ম্ম সৱে তদগত মনে৷৷

কৃষ্ণে হৰিলন্ত চিত্ত হৰাইল চেতন৷

পিন্ধয় পাৱত নিয়া ৰত্নৰ কঙ্কণ৷৷৮১২৷৷

হাতত নূপুৰ আৰে কঙ্কালত হাৰ৷

কৰি বিপৰ্য্যয় পিন্ধে বস্ত্ৰ অলঙ্কাৰ৷৷

তথাপি কৃষ্ণক পাইল গোপিকাসকল৷

ভকতৰ কৰ্ম্ম যেন নভৈল বিফল৷৷৮১৩৷৷

নিবাৰয় পতি-পুত্ৰ-ভ্ৰাভৃ আগ ভেণ্টে৷

গোৱিন্দে হৰিল চিত্ত তথাপি নুলটে৷৷

বিমোহিত হুয়া সৱে লৱড়ে গোপিনী৷

হৰি ভকতক যেন নলঙ্ঘে বিঘিনি৷৷৮১৪৷৷

যাইবে নপাই গৃহমধ্যে কতো গোপীগণ৷৷

মনে ধৰি কৃষ্ণক কৰিল আলিঙ্গন৷৷

অনেক জন্মৰ কৰ্ম্মবন্ধ কৰি ক্ষীণ৷

এৰি তনু তেখনে কৃষ্ণতে গৈল লীন৷৷৮১৫৷৷

পুছে পৰীক্ষিতে শুনি মিলিল সংশয়৷

জাৰ বুদ্ধি মাধৱক সেৱে গোপীচয়৷৷

তথাপি মোক্ষক পাইলে কিনো বিপৰ্য্যয়৷

বোলা হৰি হৰি হৌক পাপৰ প্ৰলয়৷৷৮১৬৷৷