পূতনাৰ বেশে কতোজনী দেই স্তন৷

কতো শিশুকৃষ্ণ হুয়া শোষয় জীৱন৷৷

কতো গোপী থাকে হেন শকট আকাৰে৷

কৃষ্ণ হুয়া ওভতাৱে চৰণ প্ৰহাৰে৷৷৮৬৪৷৷

কতো গোপী বসে শিশুকৃষ্ণৰূপ ধৰি৷

তৃণাৱৰ্ত্ত হুয়া কতো গোপী নেই হৰি৷৷

কৃষ্ণ হুয়া কেহোজনী ফুৰে আণ্ঠুকাঢ়ি৷

কঙ্কালত ঘাঘৰ-ঘুঘুৰা কৰে শাৰী৷৷৮৬৫৷৷

কতো কতো হুই ৰাম কৃষ্ণ দুই ভাই৷

কতো বৎস হুই তাকে ফুৰন্ত চৰাই৷৷

কতো গোপী বক যেন চুম্পি থাকে ভিৰি৷

কৃষ্ণ হুয়া কতোজনী তাঙ্ক মাৰে ছিৰি৷৷৮৬৫৷৷

কতোজনী কৃষ্ণ হুয়া বাৱে বাংশী তুলি৷

বেঢ়িয়া প্ৰশংসে কতো ধন্য ধন্য বুলি৷৷

বাংশীৰ নিসানে গাই ডাকে নাম ধৰি৷

কতো গোপীগণ আসে হাম্বাৰাৱ কৰি৷৷৮৬৭৷৷

কতোজনী বাহু থৈয়া গোপিকাৰ গলে৷

কৃষ্ণময় হুয়া কতো আনন্দতে চলে৷৷

জান গোপীগণ মই কৃষ্ণ যদুপতি৷

দেখ দেখ ইটো মোৰ কেন লীলাগতি৷৷৮৬৮৷৷

নকৰিবা ভয় বুলি কতো গোপী মাতে৷

মই কৃষ্ণ আছো কি কৰিবে বৃষ্টি বাতে৷৷

গাৱৰ আঞ্চল তুলি থাকে এক কৰে৷

ধৰিলো মন্দৰ হেৰ চাপ নিৰন্তৰে৷৷৮৬৯৷৷

কেহো বোলে কালি দমো মই যদুনাথে৷

ভৰি দিয়া উঠে কতো গোপিকাৰ মাথে৷৷

সত্বৰে অন্তৰ ঐৰ সৰ্প দুৰাচাৰ৷

দুষ্টক দণ্ডিবে লাগি মোৰ অৱতাৰ৷৷৮৭০৷৷

কেহোজনী বোলে আৱে দেখা গোপীচয়৷

বনজুই বেঢ়িলেক মিলিল সংশয়৷৷

চক্ষু মুদি থাকা সৱে সাধিবো কল্যাণ৷

মই কৃষ্ণে এতিক্ষণে নিবো নিজস্থান৷৷৮৭১৷৷

কেহো বোলে দেখ দেখ দধিৰ বিলাই৷

ভাণ্ড ভঙ্গা কৃষ্ণক ধৰিলো খেদি পাই৷

আউৰ যেন নখাস লৱণু চুৰি কৰি৷

উডুখলে বান্ধে কতো গোপিকাক ধৰি৷৷৮৭২৷৷

এহিমতে কৃষ্ণ চেষ্টা কৰে গোপীগণে৷

কৃষ্ণক খোজন্তে ফুৰে পশি বৃন্দাৱনে৷৷

দেখিল কৃষ্ণৰ খোজচয় পৃথিৱীত৷

ধ্বজ বজ্ৰ পঙ্কজ অঙ্কুশে অলঙ্কৃত৷৷৮৭৩৷৷

পাছে সৱে গোপিকা পঞ্জাল নেই গুড়ি৷

দেখে কৃষ্ণখোজে স্ত্ৰীৰ খোজ আছে পৰি৷৷১২৫

দেখি দুখ অধিক আকুল ভৈল মন৷

বোলা হৰি হৰি আছে যাৱত চেতন৷৷৮৭৪৷৷