কতো গোপী ভৈল আতি ভাগৰে আকুল৷

সোলকয় বলয়া খোপাৰ খসৈ ফুল৷৷

কৃষ্ণতে আউজি জিৰাৱয় কৰি কেলি৷

আতি প্ৰীতি কান্ধত ধৰিয়া বাহু মেলি৷৷৯৪৬৷৷

উৎপল সুগন্ধি কৃষ্ণবাহু স্কন্ধে লই৷

ঘনে ঘনে আনি গোপৰমণী সুঙই৷৷

ৰোমাঞ্চিত তনু আনন্দিত আতি মন৷

ভোল হুয়া দেই কৃষ্ণ বাহুত চুম্বন৷৷৯৪৭৷৷

নাচন্তে চলন্তে লড়ে মকৰ কুণ্ডল৷

তাৰ ৰশ্মি শোভিত কৃষ্ণৰ গণ্ডস্থল৷৷

তাতে লগাই কতো গোপী পাতে মুখ আনি৷

নৃত্যৰ ভঙ্গিত চুমা দেন্ত চক্রপাণি৷৷৯৪৮৷৷

নাচন্তে শৱদ কৰে নূপুৰ মেখলা৷

মহাশ্ৰান্ত হুয়া কতো কতো গোপবালা৷৷

কৃষ্ণ হস্তপঙ্কজ পৰম সুখকৰ৷

তাক ধৰি থৱে নিয়া স্তনৰ উপৰ৷৷৯৪৯৷৷

লক্ষ্মীৰ ৰমণ যিটো ঈশ্বৰ মুৰাৰি৷

তাহাক বল্লভ পাইলে যত গোপনাৰী৷

কৃষ্ণে ধৰি আছে কণ্ঠে দুয়ো বাহু মেলি৷

পৰম উৎসৱে আতি কৰে ৰাসকেলি৷৷৯৫০৷৷

অলকা পঙ্কতি চাৰু কৰ্ণ উতপলে৷

শোভে সৱে বদন পঙ্কজ ঘৰ্ম্ম জলে৷৷

কৃষ্ণে সমে নাচে আতি উৎসৱে গোপিনী৷

বাজয় বলয়া বাদ্য নূপুৰ কিঙ্কিণী৷৷৯৫১৷৷

গোপীৰ নৃত্যত ভৈল ভৰি কৰতাল৷

বেঢ়িয়া গুঞ্জৰে যেন ভ্ৰমৰে গীতাল৷৷

শিৰকো কম্পাৱে খসে খোপাও আউল৷

তুষ্ট হুয়া কেশে বৰিষয় যেন ফুল৷৷৯৫২৷৷

এহিমতে গোৱিন্দে নৃত্যৰ দেন্ত ভঙ্গি৷

কতো গোপিকাক গৈয়া ধৰন্ত আলিঙ্গি৷৷

কতো গোপিকাৰ কৰে পৰশন্ত স্তন৷

কটাক্ষে নিৰীক্ষি কাকো কৰন্ত চুম্বন৷৷৯৫৩৷৷

আপুন লাৱণ্য কলা কৌশল সুগন্ধি৷

সমস্তে গোপীতে অৰ্পি ক্রীড়িলা প্ৰবন্ধি৷

নপাৰিলে গোপীগণে মুহিবে কৃষ্ণক৷

ছায়ায়ে সহিতে যেন উমলে বালক৷৷৯৫৪৷৷

কৃষ্ণৰ ক্রীড়াত বিমোহিত গোপবালা৷

খসে অলঙ্কাৰ কাৰো ছিণ্ডি পৰে মালা৷৷

সোলকয় খোপা নবান্ধয় তাকো তুলি৷

নসম্বৰে বস্ত্ৰ কতো কুচৰো কাঞ্চলি৷৷৯৫৫৷৷

দেৱনাৰীগণে দেখি কেশৱৰ কেলি৷

মোহ হুয়া পৰে বিমানতে ঢলি ঢলি৷৷

ক্রীড়া দেখি চন্দ্ৰ কামে বিমোহিত আতি৷

তম্ভাইলন্ত ৰথ নুপুহায় সিটো ৰাতি৷৷৯৫৬৷৷

যত গোপী তত কৃষ্ণ হুয়া কৰে ক্রীড়া৷

সমস্তে গুচাইলা গোপিকাৰ কাম পীড়া৷৷

পূৰ্ণকাম হৰি ভৈলা ভকতৰ বশ্য৷

হৰি হৰি বুলি তৰা কহিলো ৰহস্য৷৷৯৫৭৷৷