গোপিকাৰ দেখি প্ৰেমভাৱ বিপৰীত৷

ভৈলন্ত গোপাল আতি আকুলিত চিত্ত৷৷

আনন্দ বঢ়ায়া গোপীগণৰ মনত৷

পৰম মধুৰ মূৰ্ত্তি ভৈলন্ত বেকত৷৷৯১২৷৷

হাসো হাসো কৰে আতি বদন কমল৷

শ্যামতনু পীত বস্ত্ৰে দেখিতে উজ্জল৷৷

চিকিমিকি কৰে অলঙ্কাৰৰ দীপিতি৷

গলত পদ্মৰ মালা দেখন্তে তৃপিতি৷৷৯১৩৷৷

দেখি ৰূপ মদনৰো মোহন সাক্ষাত৷

উঠিল আনন্দে সৱে গোপী অসংখ্যাত৷৷

গুচিল বিৰহ দুঃখ দ্ৰৱ ভৈল চিত্ত৷

প্ৰাণক দেখিয়া যেন তনু উল্লসিত৷৷৯১৪৷৷

কতো গোপীগণ গৈয়া কৃতাঞ্জলি কৰি৷

থাকিল কৃষ্ণৰ হস্তপঙ্কজত ধৰি৷৷

কতো আথেবেথে গৈয়া ধৰে বাহু কান্ধে৷

কতো গোপী গৈয়া মোহ হুয়া গলে বান্ধে৷৷৯১৫৷৷

আগ হুয়া কেহোজনী লৱে হাত পাতি৷

চক্ষু পকাই চাৱে কতো কৰি মুখ কাতি৷৷

মদনে মৰ্দ্দয় কতো গোপিকাৰ মন৷

স্তনত অৰ্পয় নিয়া কৃষ্ণৰ চৰণ৷৷৯১৬৷৷

এক দৃষ্টি কৰি কতো কতো গোপীগণে৷

মুখ পঙ্কজক পিয়ে তৱধ নয়নে৷৷

নাহিকে তৃপিতি যদি পিয়ন্ত সততে৷

কৃষ্ণৰ চৰণ যেন চিন্তন্ত ভকতে৷৷৯১৭৷৷

নেত্ৰে চাই কেহোজনী নেই হৃদয়ক৷

কৃষ্ণক আলিঙ্গি ভৈল সৰ্ব্বাঙ্গে পুলক৷৷

বহৱে আনন্দে নয়নৰ নীৰ ঝৰি৷

মহাযোগী জনে যেন থাকে ধ্যান কৰি৷৷৯১৮৷৷

এহি মতে কৃষ্ণক চাহন্তে গোপীগণ৷

মিলি গৈল উৎসৱ শীতল তনু মন৷৷

এৰাইল বিৰহ তাপ আনন্দে ভৰিল৷

ভকতক পায়া যেন সংসাৰী তৰিল৷৷৯১৯৷৷

শোক এৰি গোপীগণে বেঢ়িল চৌভিতি৷

মধ্যত কৰন্ত কৃষ্ণে অধিকে দীপিতি৷৷

পাছে সৱে গোপিকাক লৈয়া বনমালী৷

আনন্দে নামিল গৈয়া যমুনাৰ বালি৷৷৯২০৷৷

পুষ্পিত মন্দাৰ কুন্দ গন্ধে হুয়া ভোল৷

মধুমত্ত অনেক ভ্ৰমৰে কৰে ৰোল৷৷

শৰত চন্দ্ৰৰ কান্তি আতি সুকোমল৷

দেখি মহা সন্তোষিত গোপিকাসকল৷৷৯২১৷৷

তথাতে বসিয়া মাধৱক মধ্য কৰি৷

ভৈল পূৰ্ণকাম সৱে সন্তাপ নিস্তৰি৷৷

প্ৰাণবন্ধু মাধৱক কৰিয়া সন্মান৷

আঞ্চল পাতিয়া দিলা বসিবাৰ স্থান৷৷৯২২৷৷

বসিলন্ত তাতে অন্তৰ্য্যামী দেৱ হৰি৷

ত্ৰিভুৱন মোহন মধুৰ ৰূপ ধৰি৷৷

কৰিলা শুশ্ৰূষা গোপীগণে মান্য কৰি৷

কতো লৈয়া কোলাত কৃষ্ণৰ জান্তে ভৰি৷৷৯২৩৷৷

কান্ধত বাহুক থৈয়া কতোজনী ঘসে৷

কতো লীলা কটাক্ষে চাহয় প্ৰেমৰসে৷৷

কতোহো প্ৰণয় কোপে দেই সমিধান৷

বোলা হৰি হৰি হৌক পাপৰ নিৰ্য্যাণ৷৷৯২৪৷৷