ভকত কামদ পাদপদ্ম মনোৰম৷

সেৱা সময়ত যিটো আতি সুখতম৷৷

হৰয় বিপদ যাক কৰিলে স্মৰণ৷

আমাৰ স্তনত হেন অৰ্পিয়ো চৰণ৷৷৯০১৷৷

বিনাশে সমস্তে শোক সুৰতি বঢ়াৱে৷

সাৰ্ব্বভৌম ৰাজাৰ সুখকো পাসৰাৱে৷৷

সুললিত বংশী আতি চুম্বি আছে যাক৷

হেনয় অধৰামৃত দিয়োক আমাক৷৷৯০২৷৷

তোমাৰ সংযোগে মনে মিলে মহাসুখ৷

ক্ষণেকে নেদেখি পাঞো আতি চিন্তা-দুঃখ৷৷

এতেকে সৱাকে তেজি ভজিলো তোমাক৷

এৰিলা কোননো সতে তুমি আমাসাক৷৷৯০৩৷৷

যেৱে দিৱসত তুমি ফুৰা বৃন্দাৱনে৷

তোমাক নেদেখি যুগ যায় অৰ্দ্ধক্ষণে৷৷

সন্ধ্যাত তোমাৰ মুখ দেখি এৰাঞো ক্লেশ৷

কিনো মন্দ ব্ৰহ্মা তাতো স্ৰজিলা নিমেষ৷৷৮০৪৷৷

তযু গীতে আতি মন মুহিল আমাৰ৷

পতি পুত্ৰ ভ্ৰাতৃকো কৰিলো পৰিহাৰ৷৷

আমাৰ সাধিবা গতি মনে হেন মানি৷

তোমাৰ সমীপ পাইলো প্ৰভু চক্রপাণি৷৷৯০৫৷৷

তুমি বিনা আছে আৰ ধূৰ্ত্ত কোনজন৷

মাতি আনি নিশাত এৰিলা নাৰীগণ৷৷

কাহাক দুষিবো ইসি অভাগ্য কপাল৷

আমাৰ হৃদয় ৰোগ গুচায়ো গোপাল৷৷৯০৬৷৷

তোমাক সুমৰি সিটো ৰহস্য আলাপ৷

কৰে কামানলে আতি হৃদয়ত তাপ৷৷

লক্ষ্মীৰ নিৱাস সিটো দেখি উৰঃস্থল৷

দুনাই দুনাই হোৱে মন আমাৰ বিহ্বল৷৷৯০৭৷৷

ব্ৰজৰ জনৰ দুঃখ হৰিবাক প্ৰতি৷

ভৈলা অৱতাৰ হৰি তোমাৰ সম্প্ৰতি৷৷

হেনজানি ক্ষণেকো নেৰিবা যদুৰায়৷

তোমাক নেদেখি হেৰা প্ৰভু প্ৰাণ যায়৷৷৯০৮৷৷

হে প্ৰভু তযু পাদপদ্ম সুকুমাৰ৷

লাসে লাসে ধৰো যাক স্তনত আমাৰ৷৷

সিটো পাৱে বিজুবনে ফুৰা কেন কৰি৷

শিলা খোলা লাগি জোনো পীড়া কৰে ভৰি৷৷৯০৯৷৷

ইহাকেসে সুমৰন্তে প্ৰভু প্ৰাণ যায়৷

তুমিসি আমাৰ জীৱ প্ৰাণ সমুদায়৷৷

এতেক বোলন্ত উপজিল প্ৰেমভাৱ৷

কান্দে কৃষ্ণ বুলিয়া পাৰয় দীৰ্ঘৰাৱ৷৷৯১০৷৷

গাৱে গীত কতো নয়নৰ ঝৰে নীৰ৷

হা কৃষ্ণ কৃষ্ণ বুলি চিত্ত নোহে স্থিৰ৷৷

কৃষ্ণক নেদেখি গোপী সমস্তে বিহ্বল৷

বোলা হৰি হৰি পাপ যাউক ৰসাতল৷৷৯১১৷৷