পৰম ঈশ্বৰে কৰে অকৰ্ম্ম৷

তেজস্বীত কিছু নাহি অধৰ্ম্ম৷৷

সৰ্ব্বভক্ষ বহ্নি সৱাকো শোষে৷

তথাপিতো কিছু নোচোৱে দোষে৷৷৯৬৯৷৷

ঈশ্বৰ নুহি যিটো মূঢ়মতি৷

ই কৰ্ম্ম কৰি যাইৱে অধোগতি৷৷

হৰক দেখি বিষ খায় আনে৷

সিজন জানা মৰি মায় প্ৰাণে৷৷৯৭০৷৷

দেহত যাৰ নাহি অহঙ্কাৰ৷

তাৰেসে কৰ্ম্মত গুচে বিকাৰ৷৷

জগতৰে হৰি পৰম ঈশ৷

ই কৰ্ম্মে তাঙ্ক কৰিবেক কিস৷৷৯৭১৷৷

যাৰ পাদপদ্ম চিন্তি সাম্প্ৰতে৷

ছিণ্ডে কৰ্ম্মবন্ধ হেলে ভকতে৷৷

ধৰিছা লীলা তনু হেন হৰি৷

শুনা কথা তাত সংশয় এৰি৷৷৯৭২৷৷

জগত অন্তৰ্য্যামী নাৰায়ণ৷

তান কোন পৰদাৰগমন৷৷

যাহাৰ স্মৰণে পাতক মোষে৷

তাক কি কৰিবে ইসৱ দোষে৷৯৭৩৷৷

শৃঙ্গাৰ ৰসে যাৰ আছে ৰতি৷

আকে শুনি হৌক নিৰ্ম্মল মতি৷৷

ভকতৰ পদে আপুনি হৰি৷

ক্রীড়িলা ৰঙ্গে নৰদেহা ধৰি৷৷৯৭৪৷৷

মোহিলা গোপক কৃষ্ণৰ মায়া৷

কাষতে আছে দেখে নিজ জায়া৷৷

নকৰে কৃষ্ণক অসূয়া কেৱ৷

জগত ঈশ হেন কৃষ্ণ দেৱ৷৷৯৭৫৷৷

যেৱে হৈবে খোজে প্ৰভাত ৰাতি৷

বোলন্ত যায়োক গোপীক মাতি৷৷

কৃষ্ণক এৰেবে নাহিকে মন৷

আসুখে গৃহক কৰে গমন৷৷৯৭৬৷৷

ইটো ৰাস-ক্রীড়া কথা কৃষ্ণৰ৷

একান্ত চিত্তে শুনে যিটো নৰ৷৷

কৃষ্ণত ভকতি বাঢ়িবে তাৰ৷

কামসাগৰে সুখে হৈব পাৰ৷৷৯৭৭৷৷

ইটো কাম-জয় কৃষ্ণৰ কথা৷

শুনা নৰদেহা নকৰা বৃথা৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে প্ৰলাপ৷

বোলা হৰি হৰি হৰোক পাপ৷৷৯৭৮৷৷