এহিমতে কৃষ্ণক চিন্তন্তে মহাবীৰ৷

বাঢ়িলা ভকতি মল গুচিল বুদ্ধিৰ৷৷

পাসৰি আছিল যিটো শিখিবাৰ তত্ত্ব৷

দুনাই ভৈল অৰ্জ্জুনৰ মনত বেকত৷৷১৯৫৪৷৷

ভৈলা ব্ৰহ্ম সম্পত্তি এৰাইলা শোক ভয়৷

মনত আছিলা মানে গুচিল সংশয়৷৷

মায়ায়ে এৰিল লিঙ্গশৰীৰ ভাগিল৷

আপুনাৰ আত্মা পৰমাত্মাত থাপিল৷৷১৯৫৫৷৷

ভকতিৰ বলে জ্ঞান লভিলা নিৰ্গুণ৷

জীৱন্তে মুকুত হুই ৰহিল অৰ্জ্জুন৷৷

কুন্তী শুনিলন্ত পাছে কৃষ্ণৰ নিৰ্য্যাণ৷

কৃষ্ণতে অৰ্পিয়া চিত্ত ছাড়িলন্ত প্ৰাণ৷৷১৯৫৬৷৷

কৃষ্ণৰ নিৰ্য্যাণ শুনি ৰাজা যুধিষ্ঠিৰ৷

শোক-মোহ এৰি চিত্ত কৰিলন্ত স্থিৰ৷৷

হৰি এৰিলাত কলি প্ৰৱেশিলা জানি৷

পৰীক্ষিত তোমাক পাতিল ৰাজা আনি৷৷১৯৫৭৷৷

এৰিলা বিচিত্ৰ বস্ত্ৰ ৰত্ন অলঙ্কাৰ৷

পিন্ধিলা বাকলি ৰাজা ভৈলা নিৰাহাৰ৷৷

মৌন ব্ৰত ধৰিয়া মুকুত কৰি কেশ৷

ভৈল যেন জড় আতি পিশাচৰ বেশ৷৷১৯৫৮৷৷

কৃষ্ণপদপঙ্কজক ধৰি হৃদয়ত৷

হৰিভক্তি দহিলে মনৰ মল যত৷৷

বিষ্ণুৰ ধ্যানত পৰে আন গতি নাই৷

পাইলন্ত পৰম গতি পাছে পাঞ্চো ভাই৷৷১৯৫৯৷৷

কৃষ্ণপদপঙ্কজ হৃদয়ে কৰি স্থিৰ৷

ধৰিলা উত্তৰ পথ ৰাজা যুধিষ্ঠিৰ৷৷

দ্ৰৌপদী দেখিলা এৰিলন্ত পাঞ্চপতি৷

কৃষ্ণৰ চৰণে পাছে স্থিৰ কৰি মতি৷১৯৬০৷৷

কৃষ্ণকেসে সুমৰে কৃষ্ণক কৰে ধ্যান৷

হা প্ৰাণ কৃষ্ণ বুলি ছাড়িলন্ত প্ৰাণ৷৷

পাছে পৰীক্ষিত তুমি পালিলাহা মহী৷

ধৰ্ম্মক ৰাখিলা বলে কলিক নিগ্ৰহি৷৷১৯৬১৷৷

তোমাৰ ৰাজ্যত ভৈল সত্যৰ ব্যৱস্থা৷

দশোদিশে কহয় তোমাৰ গুণ কথা৷৷

কৃষ্ণৰ নিৰ্য্যাণ শুনিয়োক সৰ্ব্বজনে৷

তৰিবা সংসাৰ ঘোৰ শ্ৰৱণে কীৰ্ত্তনে৷৷১৯৬২৷৷

ইহপৰলোকে হৰি চৰণেসে গতি৷

হেন জানি কৰা সৱে হৰিত ভকতি৷৷

হেন জানা অন্তকে কেশত আছে ধৰি৷

এৰায়ো যমৰ দায় ডাকি বোলা হৰি৷৷১৯৬৩৷৷