নৃপতিত শুকে পাছে কহন্ত কাহিনী৷

গৈলন্ত উদ্ধৱ পায়া কৃষ্ণত মেলানি৷৷

বিদুৰে সহিতে যেন কৰিলা আলাপ৷

শুনিয়ো নৃপতি দুনাই উদ্ধৱ বিলাপ৷১৯৬৪৷৷

তীৰ্থ কৰি ফুৰন্তে বিদুৰ মহাভাগ৷

যমুনাতীৰত উদ্ধৱক পাইলা লাগ৷৷

পূৰ্ব্বশিষ্য গুৰুৰ কৃষ্ণৰ অনুচৰ৷

দেখি তাক আতি প্ৰীতি ভৈলা বিদুৰৰ৷৷১৯৬৫৷৷

আলিঙ্গি ধৰিলা নয়নৰ বহে জল৷

পুছিলন্ত যদু কুৰু কুলৰ কুশল৷৷

পুৰাণ পুৰুষ ৰাম কৃষ্ণ অৱতৰি৷

সুখে কি আছন্ত পৃথিৱীৰ ভাৰ হৰি৷৷১৯৬৬৷৷

বসুদেৱ ভিনীসিৰ কহিয়ো কল্যাণ৷

আমাৰ সুহৃদ নাহি তাহান সমান৷৷

প্ৰদ্যুম্নৰ বাৰ্ত্তা বাপ কহিয়ো সম্প্ৰতি৷

সুখে কি আছন্ত উগ্ৰসেন শুদ্ধমতি৷৷১৯৬৭৷৷

সাম্ব কাম অনিৰুদ্ধ আছন্ত কুশলে৷

বৈষ্ণৱ অত্ৰূৰ কিবা আছে অৱিকলে৷৷

আনন্দে কি আছন্ত সাত্যকি ধনুৰ্দ্ধৰ৷

দেৱকীৰ বাৰ্ত্তা আৱে কহিয়ো সত্বৰ৷৷১৯৬৮৷৷

চাৰু গদ আদি কৰি কৃষ্ণৰ তনয়৷

আছে যদুগণ কিবা পূৰ্ব্ব অভ্যুদয়৷৷

কৃষ্ণ ধনঞ্জয় দুইকো কৰিয়া আশ্ৰয়৷

সুখে কি আছন্ত যুধিষ্ঠিৰ মহাশয়৷৷১৯৬৯৷৷

ভীম ধনঞ্জয় সহদেৱ নকুলৰ৷

সৱাৰো বাৰ্ত্তাক বাপ কহিয়ো সত্বৰ৷৷

কৰো অনুশৌচ ধৃতৰাষ্টক সম্প্ৰতি৷

নিজ পাপে গৈল জীৱন্ততে অধোগতি৷৷১৯৭০৷৷

দেশৰ ডাকিলা মোক পুত্ৰৰ বিবাদে৷

তীৰ্থ কৰি ফুৰো মই কৃষ্ণৰ প্ৰসাদে৷

যাৰ যশ কীৰ্ত্তনে জগত আতি তৰে৷

বাৰ্ত্তা কহ সখি হেন কৃষ্ণৰ সত্বৰে৷৷১৯৭১৷৷

পুছিলা বিদুৰে যেৱে কৃষ্ণৰ কুশল৷

মাধৱক স্মৰি ভৈল উদ্ধৱ বিহ্বল৷৷

পাঞ্চ বৰিষতে যিটো ভোজনক এৰি৷

শিশুলীলা কৰিয়া পূজন্ত মাত্ৰ হৰি৷৷১৯৭২৷৷

কৃষ্ণৰ সেৱাতে আৱে বৃদ্ধ আসি ভৈলা৷

কহিবে নপাৰি কথা মৌন হুয়া ৰৈলা৷৷

দুইদণ্ড চিন্তিলন্ত কৃষ্ণৰ চৰণ৷

হৰিভক্তি অমৃতত মগ্ন ভৈল মন৷৷১৯৭৩৷৷

শিহৰিল লোম ভৈল সৰ্ব্বাঙ্গ পুলক৷

চক্ষুমুদি আছে স্ৰৱে ধাৰায়ে লোতক৷৷

মাধৱৰ স্নেহৰসে মগ্ন ভৈল মন৷

বোলা হৰি হৰি সমজ্যাৰ যত জন৷৷১৯৭৪৷৷