নমো নামো জগন্নাথ ভকতৰ নিধি৷

হৰিক স্মৰণে আৰম্ভৰ হৌক সিদ্ধি৷৷

উৰেষাৰ কীৰ্ত্তনক শুনিয়ো লোকাই৷

শঙ্কৰে ৰচিলা ব্ৰহ্ম পুৰাণক চাই৷৷১৷৷

মুনিগণে ব্ৰহ্মাত পুছিলা প্ৰণিপাত৷

ক্ষেত্ৰৰ মহিমা আৱে কহিয়ো আমাত৷৷

কিবা হেতু ইন্দ্ৰদ্যুম্ন ৰাজা শুদ্ধচিত্তে৷

কৰিলন্ত অশ্বমেধ উৰেষাপুৰীতে৷৷২৷৷

বন্ধাইলা অদ্ভুত দৌল আশ্চৰ্য্য মহিমা৷

ৰাম কৃষ্ণ সুভদ্ৰাৰ সজাইলা প্ৰতিমা৷৷

কিবা হেতু দৌলত থাপিলা নৰেশ্বৰ৷

সমস্ত বৃত্তান্ত কহিয়োক সৃষ্টিকৰ৷৷৩৷৷

ব্ৰহ্মায়ে বোলন্ত শুনা মুনিগণ যত৷

আছিল অৱন্তীপুৰী মালৱ দেশত৷৷

তাহাৰ মহিমা মই কি কৈবো সম্প্ৰতি৷

ইন্দ্ৰৰ নগৰ যেন দুতি অম্ৰাৱতী৷৷৪৷৷

সেহি নগৰত ইন্দ্ৰদ্যুম্ন মহাৰাজা৷

ধৰ্ম্মপথে থাপিলন্ত পৃথিৱীৰ প্ৰজা৷৷

দানী মানী সত্যবাদী সৰ্ব্ব গুণাকৰ৷

প্ৰতাপে আদিত্য যেন ভোগে পুৰন্দৰ৷৷৫৷৷

পৃথিৱীত নাহি ৰাজা তাহান সমান৷

যজিল বিবিধ যজ্ঞ দিলা মহা দান৷৷

সুৱৰ্ণ মাণিক গ্ৰাম গজ বাজী ৰথ৷

নিৰন্তৰে বিপ্ৰৰ পূৰিলা মনোৰথ৷৷৬৷৷

এহিমতে পৃথিৱীক পালন্ত নৃপতি৷

দিনেক তাহাৰ হেন উপজিলা মতি৷৷

কোন কৰ্ম্মে আৱে আৰাধিবো জগন্নাথ৷

এহি বুলি শাস্ত্ৰ বিচাৰিলা নৰনাথ৷৷৭৷৷

আগম পুৰাণ বেদ বেদান্ত যতেক৷

গুৰু মুখে জানিলন্ত তত্ত্বক প্ৰত্যেক৷৷

মুকুতি ইচ্ছায়ে এৰিলন্ত ভ্ৰান্তি জ্ঞান৷

কিমতে আৰাধো হৰি মনে কৰি ধ্যান৷৷৮৷৷

নাহিকে নিস্তাৰ আৰ মাধৱত পৰে৷

শঙ্খ চক্র গদা পদ্ম যাৰ চাৰি কৰে৷৷

পদ্মপত্ৰ সম চাৰু লোচন আয়ত৷

গলে বনমালা শোভে কৌস্তুভ কণ্ঠত৷৷৯

শিৰত কিৰীটি কৰে কঙ্কণ কেয়ূৰ৷

মকৰ কুণ্ডল জ্বলে পাৱত নূপুৰ৷৷

শ্যামল শৰীৰ পীত বস্ত্ৰে কৰে কান্তি৷

হিয়াত প্ৰকাশে আতি শ্ৰীবৎস পান্তি৷৷১০৷৷

হেন মাধৱক আৱে আৰাধো কিমতে৷

এহি বুলি বাজ ভৈলা নগৰৰ হন্তে৷৷

ভণিল শঙ্কৰে কৃষ্ণচৰণত ধৰি৷

সমজ্যাৰ সৰ্ব্বজনে বোলা হৰি হৰি৷৷১১৷৷