ব্ৰহ্মায়ে বোলন্ত শুনিয়োক মুনিগণ৷

ভৈলন্ত গৰুড়ধ্বজ স্তোত্ৰত প্ৰসন্ন৷৷

দিলন্ত ৰাজাক মনবাঞ্ছিত সকল৷

কাৰুণ্য স্তোত্ৰৰ আৱে শুনা যেন ফল৷৷১০৩ ৷৷

হৰিক পূজিয়া যিটো নিতে কৰে স্তুতি৷

তাহাৰ হৈবেক জানা অৱশ্যে মুকুতি৷৷

ত্ৰিসন্ধ্যাত পঢ়ে যিটো স্তোত্ৰ শ্ৰেষ্ঠতৰ৷

ধৰ্ম্ম অৰ্থ কাম মোক্ষ পাৱে নিৰন্তৰ৷৷১০৪ ৷৷

যিবা পঢ়ে যিবা শুনে শুনাৱে আনক৷

পাপ ছাড়ি সিও যায় বিষ্ণুৰ স্থানক৷৷

যিটো দুষ্ট শঠে কৰে বেদক লুপুত৷

তাত নকহিবা স্তোত্ৰ পৰম গুপুত৷৷১০৫ ৷৷

বিষ্ণু ভকতক আক দিবা উপদেশ৷

কহিলো কাৰুণ্যস্তৱ তোমাত নিঃশেষ৷৷

দেৱ মাধৱক ধ্যান কৰে যিটো নিত৷

বিষ্ণুত প্ৰৱেশে যেন অগনিত ঘৃত৷৷১০৬ ৷৷

মহাযজ্ঞ বিদ্যাদানে কোন কাৰ্য্য কৰে৷

মহাউগ্ৰতপ কৰি মিছাতেসে মৰে৷৷

জগতৰ গুৰু মোক্ষদাতা নাৰায়ণ৷

তাহান নকৰে যিটো শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন৷৷১০৭ ৷৷

সি সি ধন্য সি সি শুদ্ধ সেহিসে পণ্ডিত৷

যজ্ঞ তপ গুণে সি সি শ্ৰেষ্ঠ অখণ্ডিত৷৷

সি সি সত্যবাদী দাতা জ্ঞাতা জগতত৷

যাহাৰ ভকতি আছে কৃষ্ণ চৰণত৷৷১০৮ ৷৷

হেন স্তুতি কৰি ইন্দ্ৰদ্যুম্ন মহাৰায়৷

ভূমিত পৰিল বস্ত্ৰ কুশক বিছাই৷৷

মহাচিন্তাৱিষ্ট হুয়া কৰিলা শয়ন৷

কেনমতে হৈব মোৰ কৃষ্ণদৰশন৷৷১০৯ ৷৷

হেন মনে চিন্তি নিদ্ৰা গৈলা নৃপবৰ৷

স্বপ্নত ৰাজাক দেখা দিলা দামোদৰ৷৷

জগত গুৰুক ৰাজা দেখিলা সাক্ষাতে৷

আঠ অস্ত্ৰ ধৰি আছা আঠখান হাতে৷৷১১০৷৷

শঙ্খ চক্র গদা পদ্ম চাৰু বাৰু অসি৷

শাৰঙ্গক ধৰি আছা গৰুড়ত বসি৷৷

যেন নীল বৈদূৰ্য্য শৰীৰে কৰে কান্তি৷

হৃদয় মধ্যত জ্বলে শুক্ল লোম পান্তি৷৷১১১ ৷৷

পীত বস্ত্ৰে শোভে তনু কটিত মেখলা৷

কণ্ঠত কৌস্তুভ শোভে গলে বনমালা৷৷

কিৰীটি কুণ্ডল হাৰ কেয়ূৰ কঙ্কণ৷

সৰ্ব্বাঙ্গে প্ৰকাশে মহাৰত্নৰ ভূষণ৷৷১১২ ৷৷

নূপুৰে ৰঞ্জিয়া আছে পাদপদ্ম দুই৷

যাক দেখি ধ্যানত ভকত সুখী হুই৷৷

প্ৰসন্ন বদনে জ্বলে কমললোচন৷

যাক দৰশনে হোৱে পাতক মোচন৷৷১১৩ ৷৷

যুগান্তৰ সূৰ্য্য যেন আছন্ত প্ৰকাশি৷

ৰাজাক বুলিলা হেন বাণী হৰি হাসি৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে শঙ্কৰে সম্প্ৰতি৷

বোলা হৰি হৰি সৱে হৌক সদগতি৷৷১১৪ ৷৷