তীক্ষ্ণতৰ পৰশু উচায়া হাত উৰি৷

ছেদিলন্ত আনন্দে বৃক্ষৰ আগ গুৰি৷৷

দুই ফাল কৰিবাক ছেদিলা নৃপতি৷

আসিলন্ত হৰি বিশ্বকৰ্ম্মায়ে সহিতি৷৷১২৭ ৷৷

দিব্য গন্ধমালা পিন্ধি ধৰি বিপ্ৰৰূপ৷

ৰাজাক বোলন্ত ঐত কি কৰাহা ভূত৷৷

কি কাৰ্য্যে ছেদিলা ইটো মহা তৰুবৰ৷

নিৰ্জ্জন স্থানত কেনে থাকা একেশ্বৰ৷৷১২৮ ৷৷

শুনিয়া নৃপতি তাসম্বাক চাইলা পাছে৷

যেন চন্দ্ৰ সূৰ্য্য দুয়ো প্ৰকাশন্তে আছে৷

নমস্কাৰ কৰি ৰাজা বুলিলা বচন৷

শুনিয়োক দুয়ো গুৰু মোৰ প্ৰয়োজন৷৷১২৯ ৷৷

মাধৱক আৰাধিবে মোৰ ভৈল মতি৷

সাজিবোহো দাৰুময়ী প্ৰতিমা সম্প্ৰতি৷৷

স্বপ্নত আদেশ মোক দিলা নাৰায়ণ৷

কহিলো তোমাৰ আগে স্বৰূপ বচন৷৷১৩০৷৷

হেন শুনি বিপ্ৰৰূপধাৰী চক্রপাণি৷

তুষ্ট হুয়া নৃপতিক বুলিলন্ত বাণী৷৷

ধন্য ধন্য ৰাজা বুদ্ধি উত্তম তোমাৰ৷

সংসাৰ সাগৰ আত কিছু নাহি সাৰ৷৷১৩১ ৷৷

যেন জল বুদবুদ তিলেক হোৱে ছন্ন৷

বিষ্ণু আৰাধিতে তযু সম্পজিল মন৷৷

কিনো ভাগ্যৱতী সসাগৰা বসুমতী৷

যাহাৰ পালক ভৈলা আপুনি নৃপতি৷৷১৩২ ৷৷

আসিয়োক ঐক এৰি সাগৰৰ তীৰ৷

তৰুতলে আমি সৱে থাকো মহাবীৰ৷৷

এহেন্তে ব্ৰাহ্মণ বিশ্বকৰ্ম্মা সমগুণী৷

এখনে দিবন্ত সাজি প্ৰতিমা আপুনি৷৷১৩৩ ৷৷

হেন শুনি এৰি ৰাজা সাগৰৰ তট৷

তৰুতলে ৰৈলা চাপি বিপ্ৰৰ নিকট৷৷

পাছে বিশ্বকৰ্ম্মাক বুলিলা হৰি বাণী৷

সাজি তিনি প্ৰতিমা এখনে দিয়া আনি৷৷১৩৪ ৷৷

কৃষ্ণ বলভদ্ৰ আৰ সুভদ্ৰা ভগিনী৷

যাৰ যেন লক্ষণ নিৰ্মিয়ো ভিনি ভিনি৷৷

শুনি বিপ্ৰৰূপী বিশ্বকৰ্ম্মা গৈলা লৰি৷

তিনিৰো প্ৰতিমা তেতিক্ষণে দিলা গঢ়ি৷৷১৩৫ ৷৷

প্ৰথমে নিৰ্ম্মিলা বলভদ্ৰ শুক্লকায়৷

আৰকত আখি ফণা শিৰত শুহায়৷৷

গাৱে নীল বস্ত্ৰ কৰ্ণে এগোটা কুণ্ডল৷

এক হাতে গদা আউৰ হাতত মুষল৷৷১৩৬ ৷৷

কৃ‍ষ্ণৰ নিৰ্মিলা তনু মেঘসম জ্বলে৷

পদ্মসম লোচন শ্ৰীবৎস বক্ষঃস্থলে৷৷

গাৱে পীত বস্ত্ৰ অস্ত্ৰ চক্র আছে কৰে৷

যাক দৰশনে জগতৰে পাপ হৰে৷৷১৩৭ ৷৷

সাজিলা সুভদ্ৰা তনু সুৱৰ্ণ গৌৰাঙ্গ৷

ৰত্নময় অলঙ্কাৰে প্ৰকাশে সৰ্ব্বাঙ্গ৷৷

দিব্য বস্ত্ৰে আবৃত উন্নত স্তন দুই৷

বোলা হৰি লাগোক পাপৰ মুণ্ডে জুই৷৷১৩৮ ৷৷