পিতৃ মাতৃ ভ্ৰাতৃ ভাৰ্য্যাৰ সংযোগে

কতোহো মিলে সন্তোষ৷

তাহাৰ বিয়োগে কতো শোকে কন্দো

পায়া কতো অসন্তোষ৷৷

দেৱ মনুষ্যত পশু পতঙ্গত

জগত মধ্যত স্বামী৷

চৈধ্যয় ভুৱনে হেন থান নাহি৷

যৈক নতু যাওঁ আমি৷৷৯৫ ৷৷

কতো নৰকত থাকো কদাচিত

স্বৰ্গক কৰোহো গতি৷

মনুষ্যলোকত থাকো কতোবেলা

পশুৰো হওঁ সঙ্গতি৷৷

জলযন্ত্ৰ চক্রে জৰীবদ্ধ হুয়া

খণ্ড ঘট যেন মতে৷

কতো উৰ্দ্ধগতি কতো অধ গতি

কতোহো থাকো মধ্যতে৷৷৯৬ ৷৷

কৰ্ম্মবদ্ধ হুয়া সংসাৰ চক্রত

এহিমতে ভগৱন্ত৷

ভ্ৰমো চিৰকাল কদাচিতো মই

দুঃখৰ নেদেখো অন্ত৷৷

শোক মোহ তৃষ্ণা আকুল কৰয়

ভৈলো আতি অচেতন৷

কিবা কৰো আৱে একোকে নজানো

তোমাতে লৈলো শৰণ৷৷৯৭ ৷৷

তোমাৰ ভকত হওঁ যেৱে মঞি

জগন্নাথ কৃপা কৰা৷

সংসাৰসাগৰে মজিলো মাধৱ

আমাক প্ৰভু উদ্ধাৰা৷৷

তুমি ব্যতিৰেকে নাহি বন্ধু আন

যি মোৰ চিন্তা কৰয়৷

তুমি হেন যদি নাথ পাওঁ প্ৰভু

কহিতো নাহিকে ভয়৷৷৯৮ ৷৷

তুমি জগদ্ধাতা তোমাৰ চৰণে

ভকতি নভৈল যাৰ৷

তাৰ কুল শীল বিদ্যা ব্যৰ্থ সৱে

কি কৰে জীৱন ছাৰ৷৷

যিটো মোহ হুয়া তোমাক নিন্দয়

অসুৰ স্বভাৱ পাই৷

উপজি উপজি নৰকত পৰে

তাহাৰ নিস্তাৰ নাই৷৷৯৯ ৷৷

যৈতে যৈতে গৈয়া জন্ম লভো মই

আপুন কৰ্মৰ গতি৷

তৈতে তৈতে হৰি তোমাৰ চৰণে

থাকোক দৃঢ় ভকতি৷৷

দেৱাসুৰ নৰ তোমাক আৰাধি

পাইলেক পৰম সিদ্ধি৷

জানিয়া তোমাক নুপূজিবে কোনে

তুলি ভকতৰ নিধি৷৷১০০৷৷

স্তুতি কৰিবাক নাৱাৰে তোমাক

ব্ৰহ্মা আদি দেৱজাক৷

মনুষ্য বুদ্ধিৰে কেনমতে মই

কৰিবো স্তুতি তোমাক৷৷

যিটো মূঢ়ভাৱে কৰিলোহো স্তুতি

তাকো ক্ষমিয়োক মোক৷

যদি অপৰাধ কৰো তথাপিতো

ক্ষমা কৰে সাধু লোক৷৷১০১ ৷৷

হেন জানি প্ৰভু হুয়োক প্ৰসন্ন

তোমাৰ ভকত আমি৷

ভক্তিভাৱে যিটো কৰিলোহো স্তুতি

সাঙ্গ হৌক সৱে স্বামি৷৷

প্ৰভু বাসুদেৱ তোমাৰ চৰণে

কৰো মই নমস্কাৰ৷

আন কাম এৰি বোলা হৰি হৰি

পুৰুষ হৌক উদ্ধাৰ৷৷১০২ ৷৷