ব্ৰহ্মাক প্ৰণামি বুলিলন্ত দেৱজাক৷

সৃষ্টি নষ্ট হোৱে কেনে নৰাখা আমাক৷৷

দৈত্যেন্দ্ৰৰ দেখি ঘোৰ তপৰ দীপিতি৷

স্বৰ্গত থাকিবে কাৰ বাপৰ শকতি৷৷৩০৩৷৷

ব্ৰহ্মপদ তোমাৰ কৰিবে চাৱে ছন্ন৷

ভিন্ন সৃষ্টি কৰিবাক দৈত্যৰ যতন৷৷

হেন জানি বিধি কৰিয়োক প্ৰতিকাৰ৷

যাৱে নতু নষ্ট হোৱে সমস্ত সংসাৰ৷৷৩০৪৷৷

হেন শুনি ব্ৰহ্মা লৰি গৈলা হংসযানে৷

তপ কৰি আছৈ দৈত্যপতি যিটো স্থানে

তপৰ মহিমা দেখি ভৈলন্ত বিস্ময়৷

বোলন্ত উঠিয়ো আৱে কশ্যপ তনয়৷৷৩০৫৷৷

শৰীৰৰ মাংসক খাইলেক তোৰ উঁই৷

তথাপি আৰাধ মোক একচিত্ত হুই৷৷

হেন তপ কৰন্তা নাহিকে সংসাৰত৷

যেহি লাগে বৰ আৱে লৈয়ো অভিমত৷৷৩০৬৷৷

এহি বুলি ব্ৰহ্মা জলে কৰিলন্ত শান্তি৷

ভৈল অঙ্গ পূৰ্ণ তপ্ত সুৱৰ্ণৰ কান্তি৷৷

বজ্ৰসম সুদৃঢ় তৰুণ কলেৱৰ৷

উঠিল মাটিৰ পৰা পাছে দৈত্যেশ্বৰ৷৷৩০৭৷৷

ব্ৰহ্মাক দেখিল হংসযানে আছে চড়ি৷

মিলিল আনন্দ প্ৰণামিলা পাৱে পৰি৷৷

হৰিসে লোতক পৰে ৰোমাঞ্চিত গাৱে৷

কৰিল অনেক স্তুতি আতি নম্ৰভাৱে৷৷৩০৮৷৷

বিধাতাক বোলে যদি মোক দিয়া বৰ৷

তুমি স্ৰজি আছা যত প্ৰাণী নিৰন্তৰ৷৷

কাতো হন্তে নুহিবেক মোহোৰ মৰণ৷৷

ত্ৰৈলোক্যৰ লোকে লৌক আমাত শৰণ৷৷৩০৯৷৷

নমৰিবো ৰাত্ৰিত দিনত মৃত্যু নৌক৷

অস্ত্ৰে শস্ত্ৰে বধিবাক নৱাৰোক মোক৷৷

মিলোক মহিমা মোৰ তোমাৰ সমান৷

দিয়ো এহি বৰ ব্ৰহ্মা নমাগোহো আন৷৷৩১০৷৷

ব্ৰহ্মায়ে বোলন্ত হাসি শুনা দৈত্যেশ্বৰ৷

যদ্যপি দুৰ্ল্লভ বাপ ইটো মহা বৰ৷৷

তথাপিতো দিলো বৰ বাঞ্ছা হৌক সিদ্ধি৷৷

এহি বুলি নিজ স্থানে চলি গৈলা বিধি৷৷৩১১৷৷

হেন বৰ পায়া বল বাঢ়িল অশেষ৷

ভ্ৰাতৃবৈৰী বুলি কৰে মাধৱক দ্বেষ৷৷

তিনিয়ো লোকক বশ্য কৰি দৈত্যপতি৷

কাঢ়ি লৈল বলে মহেন্দ্ৰৰ অম্ৰাৱতী৷৷৩১২৷৷

ভয়ে দাৰুণক ত্ৰিজগতে কৰে সেৱ৷

ব্ৰহ্মা বিষ্ণু ৰূদ্ৰ বিনে খাটে সৰ্ব্বদেৱ৷৷

এহি মতে দিব্য ভোগ ভুঞ্জিয়া অশেষ৷

বহি গৈল অসংখ্যাত সহস্ৰ বৰিষ৷৷৩১৩৷৷

দেৱতাগণৰ আৰ নাহি সুখ শান্তি৷

নপান্ত উপায় একো মনে গুণি গান্থি৷৷

কৃষ্ণৰ চৰণে সৱে লৈলন্ত শৰণ৷

হৰি বিনে নাহি আউৰ দুৰ্গতি তাৰণ৷৷৩১৪৷৷

এহি বুলি বায়ু ভক্ষি নিদ্ৰা পৰিহৰি৷

মাধৱক আৰাধন্ত কষ্টব্ৰত ধৰি৷৷

কহে কৃষ্ণ কিঙ্কৰে শঙ্কৰে কৃষ্ণ কথা৷

বোলা হৰি হৰি জন্ম নকৰিয়ো বৃথা৷৷৩১৫৷৷