শুনি দৈত্যেন্দ্ৰৰ অন্তৰীক্ষ ভৈল ধাতু৷

কোনে দিলে আটাস নেদেখি তাৰ হেতু৷৷

সত্য কৰিবাক লাগি নিজ ভৃত্যবাণী৷

তম্ভতে বেকত ভৈলা প্ৰভু চক্রপাণি৷৷৪০০৷৷

অদ্ভত দেখিয়া দৈত্যপতি ভৈল চুপ৷

নুহি সিংহ নুহি ইটো মনুষ্যৰ ৰূপ৷৷

ঘোৰ মূৰ্ত্তি ধৰি নৰসিংহ ভৈলা বাজ৷

মহাত্ৰাসে কাম্পে দেখি দানৱ সমাজ৷৷৪০১৷৷

তপ্ত সুৱৰ্ণৰ সম জ্বলে চক্ষু দুই৷

পৰ্ব্বত সমান কায়া আছে স্বৰ্গ ছুই৷৷

শৰীৰৰ লোম চন্দ্ৰসম শুক্লবৰ্ণ৷

তুলি আছে উৰ্দ্ধক তৱধ দুই কৰ্ণ৷৷৪০২৷৷

বাইলা মুখ যেন গিৰি গহ্বৰ পৰায়৷

প্ৰচণ্ড বতাস যেন নিশ্বাস বজায়৷৷

প্ৰকাশয় কেশৰ শিৰে ৰবিৰ কিৰণ৷

ভ্ৰূকুটি কুটিল মুখ বিকট দশন৷৷৪০৩৷৷

লহ লহ কৰে জিহ্বা যেন ক্ষুৰ ধাৰ৷

জ্বলে বাহু শত তীক্ষ্ণ নখে চমৎকাৰ৷৷

বহল হৃদয় দীৰ্ঘ গ্ৰীৱা কৃশ কটি৷

জিহ্বা মেলি আছে দুয়ো দশন প্ৰকটি৷৷৪০৪৷৷

হেন দেখি দৈত্যেন্দ্ৰ মনত গুণে ডৰি৷

আমাক বধিতে হৰি আইলা মায়া কৰি৷৷

মনে বিমৰিষি পাছে গদাক উচাই৷

দানৱ মাতঙ্গ গৈল নৃসিংহক ধাই৷৷৪০৫৷৷

নেদেখিয় দৈত্যেন্দ্ৰক নৃসিংহৰ পাশে৷

লুকাই পতঙ্গ যেন অগনিত ঝাসে৷৷

ছিদ্ৰ চাই পাক ফুৰে দৈত্য দুৰাচাৰ৷

নৃসিংহক দিলা ঘোৰ গদাৰ প্ৰহাৰ৷৷৪০৬৷৷

এৰাইলন্ত নৰসিংহ কাতি কৰি কায়৷

পাঞ্জৰত ফুৰে দৈত্য পতঙ্গ পৰায়৷৷

গদায়ে সহিতে ধৰিলন্ত দিয়া চাম্প৷

গৰুড়ৰ হাতত বাজিল যেন সৰ্প৷৷৪০৭৷৷

এৰাইল হাতৰ দৈত্য আৰিমুৰি কৰি৷

লীলায়ে এৰিলা তাক আপুনি নৃহৰি৷৷

দেখি দেৱগণে আতি কৰে হৃদি খেদ৷

হৰি হৰি নভৈল দুঃখৰ পৰিচ্ছেদ৷৷৪০৮৷৷

দৈত্যেশ্বৰে বোলে বল কণ্টালিলো আৰ৷

কৈক যাইবি নৰসিংহ কৰিবো দোহাৰ৷৷

এহি বুলি খাণ্ডা বাৰু ধৰি সেহি ছেগে৷

শ্ৰম কৰি পক্ষী যেন ধাইল মহাবেগে৷৷৪০৯৷৷

ঘোৰ নাদ তেজি অধে-ঊৰ্দ্ধে ফুৰে পাক৷

বাৰুতে লুকায় কায় নাকলিয় তাক৷৷

প্ৰহাৰিবে লাগি ছিদ্ৰ চাহে মহাসুৰ৷

বোলা হৰি হৰি পাপ হৌক মষিমুৰ৷৷৪১০৷৷