শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন স্মৰণ বিষ্ণুৰ

অৰ্চ্চন পদ সেৱন৷

দাস্য সখিত্ব বন্দন বিষ্ণুত

কৰিব দেহ অৰ্পণ৷৷

নৱবিধ ভক্তি বিষ্ণুত আচৰে

সেহিসে পাঠ উত্তম৷

হেন শুনি পাছে হিৰণ্যকশিপু

কোপে কাম্পে যেন যম৷৷৩৪০৷৷

গুৰুৰ পুত্ৰক চাহি দৈত্যপতি

পাৰিবে লাগিলা গালি৷

শুনৰে অধম ব্ৰাহ্মণ শিশুক

এহিসে পাঠ শিখাইলি৷৷

ষণ্ডামৰ্কে বোলে আনো নিশিকাঞো

ইটো নপঢ়াঞো আমি৷

তোমাৰ তনয় স্বভাৱে বোলয়

কোপ এৰা দৈত্যস্বামী৷৷৩৪১৷৷

শুনিয়া হিৰণ্য- কশিপু দুনাই

সোধয় কথা পুত্ৰত৷

গুৰু নিশিখাইলে হেন বিমঙ্গল

বাণী বোল কেনমত৷

প্ৰহ্লাদে বোলন্ত শুনিয়োক তাত

বিষয়ীৰ নাহি গতি৷

গুৰু উপদেশে আপুনাত হন্তে

নুপজে কৃষ্ণত ৰতি৷৷৩৪২৷৷

আপুনি বিষয়ী হুয়া যিটো জনে

বিষয়ীক গুৰু মানে৷

যেন অন্ধলাক অন্ধে উপদেশে

বিষ্ণুক সিটো নজানে৷৷

বৈষ্ণৱক যেৱে নকৰে উপাসা

মোহে অন্ধ মূঢ়মতি৷

শুনা পিতৃ তেৱে কৃষ্ণৰ চৰণ

নোছোৱে তাহাৰ মতি৷৷৩৪৩৷৷

হেন শুনি মহা- ক্রোধে দৈত্যৰাজ

জ্বলি গৈল অহঙ্কাৰী৷

মাটিক লাগিয়া পুত্ৰক পেহ্লাইল

কোলাৰ পৰা আছাৰি৷৷

ৰাক্ষসগণক ক্রোধে আদেশয়

মাৰ পাপিষ্ঠক বেঢ়ি৷

ভ্ৰাতৃবৈৰী বিষ্ণু তাকেসে সেৱয়

আমাত সৌহৃদ্য এৰি৷৷৩৪৪৷৷

প্ৰচণ্ড আদেশ শুনিয়া অশেষ

ৰাক্ষস উঠিল ৰাগি৷

হাতে শূল ধৰি খেখট কৰিয়া

ধাইল প্ৰহ্লাদক লাগি৷৷

কাট মাৰ বুলি বেঢ়িয়া সন্ধানে

দিলেক শূলৰ জাক৷

বিষ্ণুক সুমৰি প্ৰহ্লাদ কুমাৰে

কটাক্ষো নকৰে তাক৷৷৩৪৫৷৷

ভোটা হুইয়া শূল উফৰি পৰিল

দেখি আছে সৰ্ব্বজনে৷

হেন অদভূত দেখি দৈত্যপতি

পৰম শঙ্কিত মনে৷৷

দিগ্‌গজগণক আদেশ কৰিলা

দিগ্‌গজো ভিৰিল দান্তে৷

জলত ডুবায়া পৰ্ব্বত উপৰে

পেহ্লায়া কতোহো ঝান্তে৷৷৩৪৬৷৷

মহাসৰ্পগণে বেঢ়িয়া দংশয়

তাৰো দান্ত গৈল ভাগি৷

পৰ্ব্বত শিখৰে তুলিয়া কতোহো

পেলাৱে মাটিক লাগি৷৷

গাত খানি কতো পোতে প্ৰহ্লাদক

কৰাৱে বিষক পান৷

হাতে গলে বান্ধি অগ্নিত পেহ্লাৱে

তথাপি নযায় প্ৰাণ৷৷৩৪৭৷৷

বিষ্ণুৰ চৰণ চিন্তিয়া প্ৰহ্লাদে

আছন্ত নিৰ্ভয় ভাৱে৷

দেখি দৈত্যপতি মনত চিন্তিয়া

শ্ৰুতি নাই তাৰ গাৱে৷৷

আছোক মৰিব ভয় নুপজয়

নেৰয় আমাৰ পাশ৷

ইহাৰ বিৰোধে জানিলো অৱশ্যে

মোহোৰ হৈব বিনাশ৷৷৩৪৮৷৷

দুৰন্ত চিন্তায়ে শ্ৰীহানি ভৈল

নমাইল মলিন মুখ৷

পাছে ষণ্ডামৰ্কে বিৰলে বিনাৱে

দৈত্যেন্দ্ৰৰ দেখি দুঃখ৷৷

প্ৰহ্লাদ চৰিত ৰচিল শঙ্কৰে

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে এৱে৷

বোলা হৰি হৰি সংসাৰক তৰি

বৈকুণ্ঠক যাইবা যেৱে৷৷৩৪৯৷৷