অনন্তৰে শিৰত ধৰিয়া কৃতাঞ্জলি৷

ব্ৰহ্মা ৰুদ্ৰ আদি দেৱগণ আইলা চলি৷৷

বৈকুণ্ঠৰ পৰা পাৰিষদগণ আসি৷

থাকি গৈলা নৃসিংহৰ চৌপাশে উপাসি৷৷৪২৫৷৷

পৃথকে পৃথকে স্তুতি কৰিবাক লৈলা৷

প্ৰথমতে ব্ৰহ্মা কৰযোৰে  আগ ভৈলা৷৷

প্ৰণামো অনন্ত তুমি দুৰন্ত শকতি৷

লীলায়ে সংহৰি প্ৰভু কৰা সৃষ্টি স্থিতি৷৷৪২৬৷৷

কেমনে জানিবো তযু বীৰ্য্য পৰাক্রম৷

এহিবুলি ব্ৰহ্মাদেৱ পৰিল নিজম৷৷

অনন্তৰে শঙ্কৰে বুলিল স্তুতি বাণী৷

মাৰিলা অসুৰ ইটো আতি অল্প প্ৰাণী৷৷৪২৭৷৷

তোমাৰ কোপত হোৱে জগতে প্ৰলয়৷

ভক্ত প্ৰহ্লাদক প্ৰভু পালিবে লাগয়৷

এহিবুলি মহাদেৱে থাকিলা নিচুকি৷

আগবাঢ়ি ইন্দ্ৰে তুতি কৰিলা উৎসুকি৷৷৪২৮৷৷

দৈত্যে আক্রমিলে প্ৰভু আমাৰ হৃদয়৷

সপোনে সচেতে আমি দেখো দৈত্যময়৷৷

দানৱক মাৰি আৱে গুচাইলা দুৰ্গতি৷

কোননো নসাধে প্ৰভু তোমাৰ ভকতি৷৷৪২৯৷৷

ঋষিগণে বোলে নমি ভৈল মহাৰঙ্গ৷

কৰিলেক আমাৰ পাতকী  তপভঙ্গ৷৷

তাক মাৰি সাধিলা আমাৰ মনোৰথ৷

থাপিলা দুনাই জগন্নাথ ধৰ্ম্মপথ৷৷৪৩০৷৷

পিতৃগণে বোলে নৃসিংহক নমি বাক৷

পুত্ৰগণে দেই শ্ৰাদ্ধ যতেক আমাক৷৷

দৈত্যেন্দ্ৰ আপুনি ভুঞ্জে সৱে কাঢ়ি নিয়া৷

কিনো ৰঙ্গ ভৈল তাৰ বিদাৰিলা হিয়া৷৷৪৩১৷৷

নাগগণে বোলে নৃসিংহক আগবাঢ়ি৷

ভাল ভাল স্ত্ৰীক সৱে আনিলন্ত কাঢ়ি৷৷

সাধিলা আনন্দ তাৰ হৃদয় বিদাৰি৷

প্ৰণামো অনন্ত ভকতৰ ভয়হাৰী৷৷৪৩২৷৷

বৈতালিকগণে বোলে শুনিয়ো গোসাঁই৷

দেৱৰ সভাত ফুৰো তযু গুণ গাই৷৷

তাকো নিষেধিল দুষ্ট দানৱ দুৰ্ব্বাৰ৷

তাক মাৰি ব্যাধি যেন গুচাইলা আমাৰ৷৷৪৩৩৷৷

পাৰিষদগণে বোলে চৰণে নমিলো৷

তোমাৰ নৃসিংহ ৰূপ আজিসে দেখিলো৷৷

তযু ভৃত্য ইটো দৈত্য ভৈলা শাপ পায়া৷

নমাৰিলা প্ৰভু আক কৰিলাহা দায়া৷৷৪৩৪৷৷

এহিমতে আনো দেৱে কৰিলন্ত স্তুতি৷

যুধিষ্ঠিৰ ৰাজাত নাৰদ নিগদতি৷৷

তথাপি নুগুচে নৃসিংহৰ মহাক্রোধ৷

দেখি দেৱগণে দেন্ত লক্ষ্মীক প্ৰবোধ৷৷৪৩৫৷৷

স্বামীৰ গুচায়ো ক্ৰোধ জগতৰ মাৱ৷

শুনি লক্ষ্মীদেৱী উঠি চালিলন্ত গাৱ৷৷

নৃসিংহৰ মহা ভয়ঙ্কৰ ৰূপ দেখি৷

ডৰে উলটিলা দেৱী মুদি দুয়ো আখি৷৷৪৩৬৷৷

পাছে প্ৰহ্লাদক ব্ৰহ্মা লগাইলন্ত মাত৷

নৃসিংহৰ কোপ বাপ কৰা উপশান্ত৷

পৰম ভকত তঞি হিৰণ্য তনয়৷

বোলা হৰি হৰি হৌক পাপৰ প্ৰলয়৷৷৪৩৭৷৷