দেৱে যেৱে উপাসন্তে আছে৷

পৰিল আকাশীবাণী পাছে৷৷

দেৱগণ নকৰিবা ভয়৷

কৰিবোহো দৈত্যৰ প্ৰলয়৷৷৩১৬৷৷

ইটো দুঃখ হৈব উপশান্তি৷

শুনা তাৰ মৰণৰ খ্যান্তি৷৷

তাৰ পুত্ৰ বৈষ্ণৱ প্ৰহ্লাদ৷

তাঙ্ক কৰে যৈসানি বিবাদ৷৷৩১৭৷৷

তেৱে তাক কৰিবো নিৰ্য্যাণ৷

ভকতেসে জানা মোৰ প্ৰাণ৷৷

তান পীড়া শৰীৰে নসহে৷

ভকতৰ দুখে হৃদি দহে৷৷৩১৮৷৷

নিৰ্ভয়ে থাকিয়ো দেৱগণ৷

অল্পতে সিজিবে প্ৰয়োজন৷৷

দেৱগণ নিৱৰ্ত্তিয়া গৈল৷

দৈত্যেন্দ্ৰৰ চাৰিপুত্ৰ ভৈল৷৷৩১৯৷৷

প্ৰহ্লাদ বৈষ্ণৱ ভৈলা আতি৷

বিষ্ণুক চিন্তন্ত দিনে ৰাতি৷৷

ইন্দ্ৰিয়ক কৰিয়া নিয়ম৷

প্ৰাণীক দেখন্ত আত্মসম৷৷৩২০৷৷

ৰূপে গুণে বিদ্যাত পাৰ্গত৷

নাহি গৰ্ব্ব তথাপি মনত৷৷

দুখতো উদ্বেগ নাহি চিত্ত৷

নাহি স্পৃহা সুখতো কিঞ্চিত৷৷৩২১৷৷

অসুৰ স্বভাৱ এৰিলন্ত৷

কাম জিনি ভৈল উপশান্ত৷৷

মহাবৈৰী হুয়া দেৱজাক৷

সাধু বুলি বখানন্ত তাক৷৷৩২২৷৷

পাঞ্চ বৰিষতে মহামতি৷

ক্রীড়া এৰি কৰন্ত ভকতি৷৷

নিতান্তে হৰিক কৰে ধ্যান৷

হৰি বিনে নেদেখন্ত আন৷৷৩২৩৷৷

সদায়ে কৃষ্ণৰ গুণ কহে৷

চিত্তত ধৰিল কৃষ্ণ গ্ৰাহে৷৷

নেৰে মনে গোৱিন্দৰ পাৱ৷

কৃষ্ণত উপজে প্ৰেমভাৱ৷৷৩২৪৷৷

কৃষ্ণক চিন্তন্তে দ্ৰৱে মন৷

কেহো বেলা কৰন্ত ক্রন্দন৷৷

কেহো বেলা হাসন্ত আহ্লাদে৷

কতো গুণ গাৱন্ত প্ৰহ্লাদে৷৷৩২৫৷৷

গোৱিন্দক আনন্দে ডাকন্ত৷

লাজ এৰি কতোহো নাচন্ত৷৷

হৰি বুদ্ধি হোৱে আপুনাক৷

কতো কৰে কৃষ্ণৰ চেষ্টাক৷৷৩২৬৷৷

আনন্দে লোতক যায় বহি৷

নমাতি থাকন্ত কতো ৰহি৷৷

হৰিষতে তনু ৰোমাঞ্চিত৷

কৃষ্ণতে একান্ত ভৈল চিত্ত৷৷৩২৭৷৷

এহিমতে কৰন্ত ভকতি৷

আন বিষয়ত নাহি ৰতি৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে এহু ভণে৷

হৰি হৰি বোলা সৰ্ব্বজনে৷৷৩২৮৷৷