নৃসিংহে বোলন্ত হাসি শুনিয়ো প্ৰহ্লাদ৷

দিবাক নলাগে তোক ইসৱ প্ৰসাদ৷৷

পৰম বৈষ্ণৱ তই পুত্ৰ ভৈলি যাৰ৷

একৈশ পুৰুষ তাৰ কৰিলি নিস্তাৰ৷৷৪৫৯৷৷

যৈত থাকে মোৰ ভক্ত উদাৰ চৰিত্ৰ৷

কীট পতঙ্গকো তথা কৰয় পৱিত্ৰ৷৷

নকৰে প্ৰাণীক হিংসা নাহি একো স্পৃহা৷

আমাত অৰ্পণ কৰে আপুনাৰ দেহা৷৷৪৬০৷৷

ভকততে শ্ৰেষ্ঠ তই পাইলি বাঞ্ছা সিদ্ধি৷

কৰিয়ো পিতৃৰ প্ৰেতকাৰ্য্য যেন বিধি৷৷

মোতে চিত্ত দিয়া কাৰ্য্য কৰিয়ো সন্তোষে৷

তেৱে কি কৰিবে আৰ সংসাৰৰ দোষে৷৷৪৬১৷৷

নৃসিংহৰ আদেশে প্ৰহ্লাদ দৈত্যৰাজ৷

কৰিলন্ত পিতৃৰ যতেক প্ৰেতকাজ৷৷

ব্ৰহ্মায়ে দেখন্ত পাছে নৃসিংহ প্ৰসন্ন৷

ত্ৰিদশে সহিতে উঠি বুলিলা বচন৷৷৪৬২৷৷

দেৱ দেৱ জগন্নাথ কৰো নমস্কাৰ৷

পাপিষ্ঠক মাৰি প্ৰীতি সাধিলা আমাৰ৷৷

মোত বৰ পায়া কাকো কটাক্ষ নকৰে৷

আচৰিলে দ্ৰোহ মহা দৈত্যে জগতৰে৷৷৪৬৩৷৷

তাহান তনয় মহাবৈষ্ণৱ প্ৰহ্লাদ৷

গুচাইলা তোমাৰ ক্রোধ মিলাইলা আহ্লাদ৷৷

নৃসিংহে বোলন্ত ব্ৰহ্মা শুনিয়ো উত্তৰ৷

আউৰ বাৰ দৈত্যক নিদিবা হেন বৰ৷৷৪৬৪৷৷

স্বভাৱে দুৰ্জ্জন দৈত্য একোৱে নমানে৷

যেন বিষ বাঢ়য় সৰ্পৰ দুগ্ধ পানে৷৷

এহি বুলি নৰসিংহ ভৈলা অন্তৰ্দ্ধান৷

প্ৰহ্লাদে কৰিলা ত্ৰিদশক বহুমান৷৷৪৬৫৷৷

প্ৰথমতে ব্ৰহ্মাক নমিলা দৈত্যেশ্বৰ৷

শঙ্কৰকো প্ৰণামিলা আত অনন্তৰ৷৷

জানন্ত বিষ্ণুৰ অংশ আন যত দেৱ৷

এক স্থানে সৱাকো কৰিলা পৰি সেৱ৷৷৪৬৬৷৷

পাছে শুক্র আদি কৰি মুনিগণ যত৷

উঠিলন্ত ব্ৰহ্মা লৈয়া সৱাকো লগত৷৷

প্ৰহ্লাদক কৰাইলন্ত ৰাজ্য অভিষেক৷

দিলা সৱে অধিকাৰ পিতৃৰ যতেক৷৷৪৬৭৷৷

দৈত্য দানৱৰ ৰাজা ভৈলন্ত প্ৰহ্লাদ৷

স্বৰ্গে গৈলা দেৱগণ দিয়া আশীৰ্ব্বাদ৷৷

শুকমুনি বোলন্ত শুনিয়ো পৰীক্ষিত৷

কহিলো তোমাত সৱে প্ৰহ্লাদ-চৰিত৷৷৪৬৮৷৷

নৃসিংহৰ লীলা ইটো বধ দৈত্যেন্দ্ৰৰ৷

প্ৰহ্লাদৰ পুণ্য কথা শুনে যিটো নৰ৷৷

তাহাৰ মৃত্যুৰ হন্তে নাহি আৰ ত্ৰাস৷

অপ্ৰয়াসে ছিণ্ডে সংসাৰৰ কৰ্ম্মপাশ৷৷৪৬৯৷৷

শুনা সৰ্ব্বজন কহে কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে৷

নাহি আন ধৰ্ম্ম আউৰ কীৰ্ত্তনত পৰে৷৷

বৈকুণ্ঠক যাইবা যেৱে সংসাৰক তৰি৷

নিৰন্তৰে ডাকি ঘুষিয়োক হৰি হৰি৷৷৪৭০৷৷

জয় জয় নাৰায়ণ সংসাৰ কাৰণ৷

যোগীগণে সেৱা কৰে যাহাৰ চৰণ৷৷

যাহাৰ মায়াৰ গতি নজানন্ত কেৱ৷

হেন হৰি চৰণে কৰিলো মঞি সেৱ৷৷৪৭১৷৷

হৰি পদ যুগল ধৰিয়া এক মনে৷

কৃষ্ণৰ কীৰ্ত্তন কৰিয়োক সৰ্ব্বজনে৷৷

হেন জানিয়োক হৰি চৰণেসে গতি৷

প্ৰহ্লাদ চৰিত্ৰ এহিমানে সমাপতি৷৷৪৭২৷৷