ষণ্ডামৰ্ক নামে দুয়ো শুক্রৰ তনয়৷

প্ৰহ্লাদক পঢ়াৱন্ত শাস্ত্ৰ বামানয়৷৷

পঢ়ে আনো অসংখ্যাত দৈত্যৰ ছৱাল৷

মনত প্ৰহ্লাদে তাঙ্ক নমানন্ত ভাল৷৷৩২৯৷৷

একদিনা দৈত্যেন্দ্ৰে পুত্ৰক কোলে লই৷

কিবা পঢ়ি আছা বুলি আনন্দে সোধয়৷৷

কাক ভাল মান বাপ কহিয়ো সত্বৰে৷

বুলিলন্ত প্ৰহ্লাদে পিতৃক অনন্তৰে৷৷৩৩০৷৷

শুনা পিতৃ ইটো গৃহ অন্ধকূপ সৰি৷

তপোবনে একচিত্তে আৰাধিয়ো হৰি৷৷

সংসাৰ সাগৰে ভাল নাহি আত পৰে৷

হেন শুনি হাসি পাছে মাতে দৈত্যেশ্বৰে৷৷৩৩১৷৷

কোনবা বৈষ্ণৱে আক কৰে বুদ্ধি ভেদ৷

ভালমতে শিশুক পঢ়ায়ো অবিচ্ছেদ৷৷

শুনি ষণ্ডামৰ্কে প্ৰহ্লাদক ঘৰে আনি৷

হাসিয়া পুছন্ত বাপ কহ সত্যবাণী৷৷৩৩২৷৷

কোনে তোক হেন বিপৰ্য্যয় বুদ্ধি দিল৷

কিবা তোৰ মনত আপুনি সম্পজিল৷৷

শুনিবাক ইছা কহ কুলেৰ নন্দন৷

প্ৰহ্লাদে কহিল কৰি কৃষ্ণক বন্দন৷৷৩৩৩৷৷

ব্ৰহ্মা আদি কৰি যত দেৱতা পণ্ডিত৷

যাহাৰ পন্থত হোন্ত মায়ায়ে মোহিত৷৷

যাৰ মায়া বিভৱৰ নাহি পৰিচ্ছেদ৷

হেন হৰি কৰন্ত আমাৰ বুদ্ধি ভেদ৷৷৩৩৪৷৷

চুম্বকৰ কাছে লোহা ভ্ৰমে যেন ঠানে৷

ভিন্ন ভৈল বুদ্ধি মোৰ বিষ্ণু সন্নিধানে৷৷

এহি বুলি গুৰুক প্ৰহ্লাদ মৌন ভৈল৷

শুনি ষণ্ডামৰ্কে তাক গৰ্জিবাক লৈল৷৷৩৩৫৷৷

আন বেত কোবাই মাৰো অ'ৰে দুৰাচাৰ৷

মন্দবুদ্ধি আমাৰ অনাইলি খিলিঙ্কাৰ৷৷

উপজিলি তই দৈত্য কুলৰ কণ্টক৷

ভৈলি বিষ্ণুপক্ষ ক্ষয় কৰিলি কুলক৷৷৩৩৬৷৷

এহিমতে অনেক উপায়ে দেখাই ভয়৷

প্ৰহ্লাদক পঢ়াৱন্ত শাস্ত্ৰ বামানয়৷৷

জানিলেক শাস্ত্ৰ গুৰু মনে হেন জানি৷

দৈত্যেন্দ্ৰৰ আগে প্ৰহ্লাদক দিল আনি৷৷৩৩৭৷৷

পিতৃৰ চৰণে পৰি আছে মহামতি৷

দুই হাতে তুলি আশ্বাসিলা দৈত্যপতি৷৷

কোলাত বৈসাই ঘনে ঘনে ঘ্ৰাণি শিৰ৷

হাসি প্ৰহ্লাদত কথা সোধে মহাবীৰ৷৷৩৩৮৷৷

কিবা সুশোভন পাঠ পঢ়ি আছা তাত৷

গুৰুত শিখিলা কিবা কহিয়ো আমাত৷৷

শুনিয়া প্ৰহ্লাদে পাছে কহন্ত সাদৰি৷

পাতক ছাড়োক ডাকি বোলা হৰি হৰি৷৷৩৩৯৷৷