সনতকুমাৰ নাৰদ অনন্ত

শংকৰ শুক সনন্দে।

তােমাৰ আৰুণ চৰণপংকজে

সেৱন্ত কত প্রবন্ধে।।

তাসম্বক দেখি তােমাৰ চৰণ

সেৱিৱাককৰোঁ আশা।

সিংহৰ গতিকক্ষুদ্র মূষ হুয়া

ইচ্ছা কৰোঁ মতিনাশা।।

মােৰ দুৰাচাৰ ভকতৰাে নষ্ট

নাহি বুলি আছা বাণী

মই দুৰাচাৰ তােমাক ভজিতে           

আশা কৰোঁ তাকে জানি।।

তুমি সত্যব্রত আপুনাৰ নিজ |

বচনক সত্য কৰাঁ।

তােমাৰ দাসৰাে দাসৰ কিংকৰ

বুলি মােকপ্রভু ধৰাঁ।।

তােমাৰ অনাদি অবিদ্যা-তিমিৰে

অন্ধ কৰি আছে মােৰে।

তােমাক জানি দেহক মই বুলি

মজিলো এ দুখ ঘােৰে।।

সন্তৰ সঙ্গতি তুৱা পাৱে ৰতি

পৰম প্রসাদ দিয়া।

কহয় মাধৱ ইবাৰ গােবিন্দ

দাস কৰি মােক নিয়া।।

পলাশ ৰঞ্জন চৌধুৰীৰ প্ৰচেষ্টাত